Belangrijkste verschil - HFR versus F + -stammen
Bacteriële conjugatie is een methode voor seksuele voortplanting bij bacteriën en wordt beschouwd als een manier van horizontale genoverdracht bij bacteriën. Het is mogelijk tussen twee bacteriën waarin één bacterie vruchtbaarheidsfactor of F-plasmide bezit en de tweede bacterie F-plasmide mist. Tijdens bacteriële conjugatie worden F-plasmiden over het algemeen overgebracht naar de ontvangende bacterie, niet naar het hele chromosoom. Bacteriën die de F-plasmiden bezitten, staan bekend als F + -stammen of -donoren. Ze zijn in staat sex pili te vormen en plasmiden over te brengen naar andere bacteriën die ze ontvangen. F-plasmide is vrij in het cytoplasma. Soms integreert F-plasmide in het bacteriële chromosoom en produceert het recombinant DNA. Bacteriën die F-plasmide bezitten dat in hun chromosomen is geïntegreerd, staan bekend als hoogfrequente recombinante stammen of Hfr-stammen. Het belangrijkste verschil tussen F + -stammen en Hfr is dat F + -stammen F-plasmiden vrij in het cytoplasma hebben zonder te integreren in bacteriële chromosomen, terwijl Hfr-stammen F-plasmiden hebben geïntegreerd in hun chromosomen.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat zijn F + -stammen
3. Wat zijn HFR-stammen
4. Vergelijking zij aan zij - HFR versus F + stammen in tabelvorm
5. Samenvatting
Wat zijn F + -stammen?
Sommige bacteriestammen hebben naast hun chromosomen ook F-plasmiden. Deze soorten staan bekend als F + -stammen. Ze fungeren als donorcellen of mannetjes bij bacteriële conjugatie. Bacteriële conjugatie is een seksueel reproductiemechanisme dat door bacteriën wordt getoond en dat horizontale genoverdracht tussen bacteriën mogelijk maakt. F-plasmiden kunnen onafhankelijk repliceren en bevatten genen voor de vruchtbaarheidsfactor. Daarom worden deze extrachromosomale DNA (plasmiden) F-plasmiden genoemd vanwege de F-factor of vruchtbaarheidsfactor. Vruchtbaarheidsfactor-coderende genen zijn essentieel voor overdracht of conjugatie. Bacteriestammen die F-plasmiden ontvangen van F + -stammen staan bekend als F-stammen of ontvangende stammen of vrouwtjes. F + -stammen kunnen hun genetisch materiaal of extrachromosomaal DNA aan een andere bacterie afstaan.
Bacteriële conjugatie begint met de productie van geslachtspili door F + -stammen om in contact te komen met de F-bacterie. Sex pilus vergemakkelijkt de cel-tot-cel communicatie en contact door een conjugatiebuis te vormen. Deze formatie wordt bepaald door de vruchtbaarheidsfactorgenen die worden gedragen door de F + -stam. F + repliceert zijn F-plasmide en maakt er een kopie van om over te brengen naar de F-stam. Het gekopieerde F-plasmide wordt via een conjugatiebuis naar de F-stam overgebracht. Zodra het wordt overgedragen, dissocieert de conjugatiebuis. De ontvangende soort wordt F +. Tijdens de bacteriële conjugatie wordt alleen het F-plasmide overgebracht van F + -stam naar F-stam; het bacteriële chromosoom wordt niet overgedragen.
Figuur 01: F + Strain en F- Strain
Wat zijn HFR-stammen?
Bacteriestammen met F-plasmide geïntegreerd in de chromosomen worden hoogfrequente recombinatiestammen of Hfr-stammen genoemd. In Hfr-stammen komt F-plasmide niet vrij in het cytoplasma voor. F-plasmide combineert met bacterieel chromosoom en bestaat als één eenheid. Dit gerecombineerde DNA staat bekend als hoogfrequent DNA of Hfr-DNA. Met andere woorden, het is een bacteriestam die Hfr-DNA als een Hfr-stam bezit. Aangezien de Hfr-stam een F-plasmide of vruchtbaarheidsfactor heeft, kan deze bij bacteriële conjugatie als een donor of mannelijke bacterie fungeren. Deze Hfr-stammen proberen het volledige DNA of een groot deel van het DNA via een paringsbrug over te brengen naar de ontvangende bacterie. Sommige delen van het bacteriële chromosoom of het gehele chromosoom kunnen ook worden gekopieerd en overgebracht naar de ontvangende bacterie wanneer de Hfr-stam een conjugatie is. Dergelijke Hfr-stammen zijn erg nuttig bij het bestuderen van genkoppeling en recombinatie. Daarom gebruiken moleculair biologen en genetici de Hfr-bacteriestam (vaak E. coli) om de genetische koppeling te bestuderen en het chromosoom in kaart te brengen.
Hoogfrequente recombinatie vindt plaats wanneer een ontvangende bacterie drie soorten DNA ontvangt na paring met de Hfr-stam door middel van bacteriële conjugatie. Deze drie typen zijn het eigen chromosomale DNA, F-plasmide-DNA en sommige delen van het chromosomale DNA van de donor. Om deze reden worden dergelijke bacteriën Hfr-stammen genoemd. HFr-stammen kunnen ook worden gedefinieerd als derivaten van F + -stammen.
F-plasmiden kunnen worden geïntegreerd in het bacteriële chromosoom en weer uiteenvallen van het gastheerchromosoom. Tijdens desintegratie kan F-plasmide enkele genen in de buurt van het gastheerchromosoom kiezen. Hfr-bacteriestammen die uiteenvallen met sommige gastheergenen naast F-plasmide-integratieplaatsen staan bekend als F'-stammen.
Figuur 02: Hfr-stam
Wat is het verschil tussen HFR- en F + -stammen?
Diff Artikel Midden voor Tafel
HFR versus F + stammen |
|
| HFr-stammen zijn bacteriestammen met Hfr-DNA of F-plasmide-DNA geïntegreerd in bacteriële chromosomen. | Bacteriestammen die F-plasmiden bevatten, staan bekend als F + -stammen. F-plasmiden bevatten genen die coderen voor de vruchtbaarheidsfactor. |
| Vruchtbaarheidsfactor | |
| Het vruchtbaarheidsplasmide is geïntegreerd in het chromosomale DNA van de gastheercel in Hfr-cellen. | Vruchtbaarheid plasmide is onafhankelijk van chromosoom in F + -cellen |
| Efficiëntie | |
| Hfr zijn zeer efficiënte donateurs. | F + -cellen zijn minder efficiënt in vergelijking met Hfr-stammen. |
Samenvatting - Hfr versus F + -stammen
Bacteriestammen die F-plasmiden hebben, worden gekarakteriseerd als F + -stammen. F-plasmiden bevatten een vruchtbaarheidsfactor of F-factor die essentieel is voor bacteriële conjugatie. Deze bacteriën zijn in staat hun F-plasmide over te brengen naar bacteriën die geen F-plasmiden hebben. Zodra deze F-plasmiden de ontvangende bacterie binnendringen, kan het onafhankelijk bestaan of het kan integreren met het bacteriële chromosoom. Geïntegreerd F-plasmide-DNA en chromosomaal DNA staat bekend als Hfr-DNA. Bacteriestammen die Hfr-DNA of F-plasmide-DNA dragen, geïntegreerd in bacteriële chromosomen, staan bekend als HFr-stammen. Dit is het belangrijkste verschil tussen F + en Hfr-soorten.
Download de pdf-versie van HRF versus F + -stammen
U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citaten. Download hier de pdf-versie Difference Between HFR and F + Strains