Belangrijkste verschil - Cystitis versus pyelonefritis
Infecties waarbij de nieren, urineleider, blaas en urethra zijn betrokken, staan bekend als de urineweginfecties (UTI). Deze infecties worden veroorzaakt door verschillende microben die op verschillende manieren toegang krijgen tot de urinewegen. Volgens het anatomische gebied van de urinewegen worden aangetaste UTI's ingedeeld in twee brede categorieën, namelijk lagere luchtweginfecties en bovenste luchtweginfecties. Pyelonefritis, de infectie en bijbehorende ontsteking van de nier, valt onder de bovenste urineweginfecties. Aan de andere kant wordt een infectie van de blaas, die cystitis wordt genoemd, geclassificeerd onder de lagere urineweginfecties. Dit is het belangrijkste verschil tussen cystitis en pyelonefritis. Deze twee aandoeningen variëren in verschillende aspecten, zoals de betrokken anatomische site, etiologie, pathogenese en management.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat is pyelonefritis
3. Wat is cystitis
4. Overeenkomsten tussen cystitis en pyelonefritis
5. Vergelijking zij aan zij - Cystitis versus pyelonefritis in tabelvorm
6. Samenvatting
Wat is pyelonefritis?
Pyelonefritis is de etterende ontsteking van de nier en het nierbekken die wordt veroorzaakt door een bacteriële infectie. Enterische gram-negatieve bacillen zijn de belangrijkste veroorzakers van pyelonefritis. Onder hen is E. coli de meest geïsoleerde ziekteverwekker. Proteus, Klebsiella, Enterobacter en Pseudomonas zijn de andere belangrijke organismen waarvan bekend is dat ze pyelonefritis veroorzaken. Staphylococcus en Streptococcus faecalis kunnen ook aanleiding geven tot deze aandoening.
Pathogenese
Het binnendringen van bacteriën in het nierparenchym kan op twee manieren gebeuren.
Vanuit de lagere urinewegen als een oplopende infectie
Dit is de meest voorkomende route die de ziekteverwekkers volgen om de nieren binnen te komen. Bij het bereiken van de urinewegen hechten ze zich aan het slijmvliesoppervlak en worden ze gekoloniseerd in de distale urethra. Daarna stijgen ze geleidelijk op en dringen de nieren binnen. Virulentiefactoren zoals fimbriae, aerobactine, hemolysine en flagella spelen een sleutelrol in dit proces.
Via bloed
Hematogene verspreiding van de bacteriën naar de nieren wordt vaak geassocieerd met bloedvergiftiging en infectieuze endocarditis.
De nabijheid van de urethra tot de anus maakt vrouwen vatbaarder voor pyelonefritis. De aanwezigheid van een korte urethra en de beschadiging van de slijmvlieslagen tijdens geslachtsgemeenschap zijn de andere factoren die deze kwetsbaarheid vergroten.
Pyelonefritis komt ook veel voor bij patiënten met obstructies van de urinewegen vanwege de stasis van urine die de kolonisatie van bacteriën in de blaas ondersteunt.
Figuur 01: Nier
Morfologie
- De aangetaste nier is meestal vergroot.
- Een of beide nieren kunnen worden aangetast.
- Discrete, geelachtige, verhoogde abcessen worden op het nieroppervlak aangetroffen.
- Vloeibaaractieve necrose met abcesvorming wordt gezien in het nierparenchym.
- Ophoping van neutrofielen in de verzamelkanalen leidt tot afgietsels van witte bloedcellen die in de urine worden aangetroffen.
- Papillaire necrose kan optreden.
Tekenen en symptomen
Symptomen: pijn in de lenden, hoge koorts met koude rillingen en braken
Tekenen: Nierhoek en gevoeligheid van de lumbale regio
Predisponerende factoren
- Obstructie van de urinewegen
- Vesicoureterische reflux
- Instrumentatie
- Suikerziekte
- Vrouwelijk geslacht en ouderdom
- Zwangerschap
- Reeds bestaande nierlaesies
- Immunosuppressie
Diagnose
Ongecompliceerde pyelonefritis kan klinisch worden gediagnosticeerd.
Meestal wordt een Urine Full Report (UFR) gemaakt. Bevestiging van de diagnose is gebaseerd op de aanwezigheid van puscellen, RBC of puscelafgietsels in de urine. Een urinecultuur kan worden gedaan om het koloniserende organisme te identificeren. De aanwezigheid van een zuivere groei van meer dan 10 5 kolonies per milliliter verse urine wordt als significant beschouwd. Om de juiste antibioticabehandeling te selecteren, moet worden getest op gevoeligheid voor antibiotica.
Andere onderzoeken die meestal in de klinische opstelling worden gedaan, zijn;
- Volledig bloedbeeld (FBC)
- Bloed ureum
- Serum elektrolyt
- Bloedcultuur en ABST
- FBS
Behandelingen
Intraveneuze antibiotica - Ciprofloxacine
Ceftazidim / Ceftriaxon
Ampicilline + clavulinezuur
Wat is blaasontsteking?
Cystitis is de ontsteking van de blaas. Bacteriële infecties zijn de meest voorkomende oorzaak van cystitis. Deze aandoening kan pijnlijk zijn en kan tot veel ernstige complicaties leiden als de infectie zich naar de nieren verspreidt. De ernst en het verloop van de ziekte zijn afhankelijk van de virulentie van de organismen.
Vrouwen krijgen meestal een ongecompliceerde cystitis na de eerste geslachtsgemeenschap. In de geneeskunde krijgt deze aandoening een eigenaardige naam als de "huwelijksreis cystitis".
Commensalen van het maagdarmkanaal zijn de boosdoeners die verantwoordelijk zijn voor de meeste gevallen van cystitis. Ze komen de urinewegen binnen vanuit het perianale gebied en worden gekoloniseerd in de blaas, wat aanleiding geeft tot de klinische manifestaties
Langdurige cystitis wordt geassocieerd met hypertrofie van de blaas en trabeculatie van de blaaswand.
Figuur 02: Blaas
Tekenen en symptomen
Symptomen: dysurie, vaker urineren, pijn boven de schaamstreek
Tekenen: tederheid van de schaamstreek
Diagnose
Meestal is de diagnose van cystitis gebaseerd op de symptomen en tekenen. Bevestiging van de infectie kan worden gedaan door middel van UFR of dipstick. Indien nodig kan een urinecultuur worden gedaan om het gekoloniseerde organisme te identificeren.
Behandeling
Orale antibiotica kunnen gedurende 5-7 dagen worden gegeven. Chinolonen (norfloxacine, ciprofloxacine) en co-amoxiclav zijn de antibiotica die gewoonlijk worden voorgeschreven. Urinekweek moet 2-3 dagen na de antibioticakuur worden herhaald.
Wat zijn de overeenkomsten tussen cystitis en pyelonefritis?
- Zowel cystitis als pyelonefritis zijn twee verschillende soorten urineweginfecties.
- Kommensalen van het maagdarmkanaal zijn de meest voorkomende veroorzakers van beide aandoeningen.
Wat is het verschil tussen cystitis en pyelonefritis?
Diff Artikel Midden voor Tafel
Cystitis versus pyelonefritis |
|
| Pyelonefritis is de etterende ontsteking van de nier en het nierbekken. | Cystitis is de ontsteking van de blaas. |
| Type urineweginfectie | |
| Pyelonefritis is een infectie van de bovenste urinewegen. | Cystitis is een lagere urineweginfectie. |
| Ernst | |
| Pyelonefritis is een zeer ernstige aandoening. | Cystitis is niet zo ernstig, tenzij het zich naar de nieren verspreidt. |
Samenvatting - Cystitis versus pyelonefritis
Elke clinicus moet een goed begrip hebben van de relevante klinische tekenen en symptomen van de twee aandoeningen die hier worden besproken om het verschil tussen cystitis en pyelonefritis te identificeren. Als pyelonefritis wordt vermoed, is het belangrijk om de diagnose te bevestigen door middel van verder onderzoek en zo snel mogelijk met behandelingen te beginnen.
Download de pdf-versie van cystitis versus pyelonefritis
U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citaten. Download hier de pdf-versie. Verschil tussen cystitis en pyelonefritis.
