Unicasting versus multicasting
In computernetwerken verwijst unicast naar het verzenden van informatie van een afzender naar een ontvanger. Unicasting omvat dus slechts twee knooppunten in een netwerk. De enkele ontvanger in unicasting wordt geïdentificeerd door een uniek adres. Aan de andere kant verwijst multicasting naar het verzenden van informatie in een enkele verzending naar een groep ontvangers. Multicasting wordt doorgaans geïmplementeerd als IP-multicasting (internetprotocol).
Wat is Unicasting?
Als het gaat om computernetwerken, verwijst unicasting naar het verzenden van informatie van een enkele afzender naar een enkele ontvanger. Unicasting maakt gebruik van op sessie gebaseerde IP-leveringsprotocollen zoals Transmission Control Protocol (TCP) en User Datagram Protocol (UDP). Bij unicasting maakt elke ontvanger of client verbinding met de server en verbruikt daarbij extra bandbreedte. De klant heeft een directe relatie met de server. Beschouw bijvoorbeeld een situatie waarin u de URL https://www.cnn.com vanaf uw computer opvraagt. Dit verzoek mag alleen door de CNN-server worden ontvangen, anders wordt het netwerk gevuld met ongewenste verzoeken die naar andere computers in het netwerk worden verzonden. Daarom is unicast-transmissie essentieel voor netwerken en wordt deze ondersteund door Ethernet- en IP-netwerken. Enkele voorbeelden van unicast-transmissies zijn http, smtp, telnet, ssh en pop3. Unicasting wordt gebruikt wanneer een klant om een persoonlijke of unieke bron vraagt. Maar unicasting is niet geschikt voor het verzenden van informatie naar veel klanten, aangezien de afzender met elke ontvanger aparte verbindingen moet maken. Dit verbruikt computerresources in de afzender en verbruikt een grote bandbreedte in het netwerk.
Wat is multicasting?
Zoals eerder vermeld, verwijst multicasting naar het verzenden van informatie naar een groep ontvangers in één verzending. Bij multicasting is de bron vereist om een datapakket slechts één keer te verzenden. De knooppunten in het netwerk, zoals routers, maken de nodige kopieën van het verzonden datapakket, zodat het door meerdere ontvangers kan worden ontvangen. De tussenliggende routers sturen de pakketten naar ontvangers die zich bij hen hebben geregistreerd en aangeven dat ze geïnteresseerd zijn om gegevens van die bepaalde afzender te ontvangen. IP-multicasting is een van de meest gebruikte multicasting-implementaties. Bovendien hoeft de bron de adressen van de ontvangers die hij gaat multicasten niet te weten en is er geen directe relatie tussen de afzender en de ontvangers. Multicasting is niet geschikt voor het overdragen van gegevens in bulk en wordt over het algemeen niet op grote schaal op internet gebruikt, aangezien slechts kleine delen van internet multicast-compatibel zijn.
Wat is het verschil tussen Unicasting en Multicasting?
Het belangrijkste verschil tussen unicasting en multicasting is hoe ze communiceren met de ontvanger. Bij unicasting wordt informatie door een enkele afzender naar een enkele ontvanger verzonden en heeft de ontvanger een directe relatie met de afzender. Bij multicasting wordt informatie in één keer naar meerdere ontvangers gestuurd en is er geen directe relatie tussen de afzenders en ontvangers. Unicasting wordt gebruikt wanneer een privébron wordt aangevraagd door een cliënt en het is niet geschikt voor het verzenden van informatie naar veel cliënten, aangezien het een grote bandbreedte van het netwerk zal verbruiken. Aan de andere kant maakt multicasting geen directe verbindingen met de ontvangers, en verbruikt daarom geen netwerkbandbreedte als unicasting.
