Taal versus taalkunde
Taal en taalkunde zijn twee verschillende woorden die verschillend moeten worden gebruikt. Een taal is een manier om gedachten uit te drukken door middel van gearticuleerde klanken. Gedachten alleen zijn niet voldoende om uzelf uit te drukken. Je moet het ook doen door middel van gearticuleerde geluiden. Articulatie brengt leven in een taal.
Aan de andere kant is taalkunde een studietak die zich bezighoudt met talen. Het is een vergelijkende studie van talen. Taalwetenschap is een studierichting waarin je een historische studie van talen maakt. Het wordt ook wel vergelijkende filologie genoemd. Taalkunde heeft vier takken waarop de studie is gebouwd.
De vier takken van taalkunde zijn fonologie, morfologie, syntaxis en semantiek. Fonologie houdt zich bezig met de studie van geluiden. Morfologie behandelt de manier waarop de woorden worden gevormd door de combinatie van klanken. Syntaxis behandelt de manier waarop de woorden in een zin zijn gerangschikt en ten slotte behandelt Semantics de studie van betekenissen en de methode waarmee de betekenissen aan bepaalde woorden werden gehecht.
Daarom moet worden begrepen dat taalkunde een onderwerp van studie is dat is gebaseerd op talen. Daarom kan worden gezegd dat taal de fundamentele eenheid is van de tak van de taalkunde. Zonder talen kan het onderwerp taalkunde er niet zijn. Met andere woorden: talen effenen de weg voor de groei van het vakgebied taalkunde.
De taalkunde bestudeert de aard van talen, de verschillende fonetische veranderingen die in de talen plaatsvinden, de veranderingen in de betekenis van bepaalde woorden in de loop van de tijd en dergelijke. Er zijn ook enkele wetten bepleit door taalkundigen die aan de talen werken. Aan de andere kant heeft elke taal speciale en inherente kenmerken. Aangezien de talen individueel en afzonderlijk van aard zijn, ontstond de behoefte aan hun vergelijkende studie.
