Vrijgesteld versus niet-vrijgesteld
Vrijgesteld en niet-vrijgesteld zijn woorden die steeds vaker door organisaties worden gebruikt, vooral bij het aannemen van werknemers. Dit zijn voorwaarden die door werknemers op het personeel worden toegepast om een bepaald bedrag van hun salaris af te trekken dat een groot verschil maakt voor de uitstroom van het bedrijf. In dit artikel wordt het fundamentele verschil tussen vrijgestelde en niet-vrijgestelde werknemers uitgelegd en wat dit betekent voor zowel werknemers als bedrijven.
Allereerst zijn de termen vrijgesteld en niet-vrijgesteld afkomstig van FLSA, een corpus van wetgeving. Het staat voor Fair Labor Standards Act en was bedoeld om de arbeidsbelangen te beschermen die er vaak over klaagden dat ze gevraagd werden om voor overuren te werken zonder betaald te worden voor de extra uren die erin werden gestoken. Daarom classificeerde FLSA werknemers als vrijgesteld en niet-vrijgesteld. Volgens deze splitsing ontvangen vrijgestelde werknemers geen overwerk, ongeacht het aantal extra uren dat ze in een week inzetten. Met professionals, supervisors en leidinggevenden die onder deze categorie vallen, zijn ze niet verplicht om extra tijd bij te houden die ze in een week hebben geklokt, omdat ze geen overuren krijgen.
Werknemers die niet zijn vrijgesteld, moeten voor overuren worden betaald volgens de vereisten die door FLSA worden vermeld. Wanneer niet-vrijgestelde werknemers meer dan 40 uur per week werken, moeten ze een register bijhouden van de extra uren die zijn geklokt om overuren te ontvangen tegen een tarief van niet minder dan anderhalf keer hun normale uurloon. Er is echter geen verschil in de manier waarop vrijgestelde en niet-vrijgestelde werknemers worden belast, aangezien alle inkomsten, of het nu gaat om loon, extra tijdloon of salaris en belasting, worden geheven over het totale inkomen, ongeacht hoe het wordt gegenereerd.
Over het algemeen krijgen niet-vrijgestelde werknemers meer bescherming onder federale wetten dan degenen die zijn vrijgesteld.
Het is moeilijk te zeggen welke van de twee categorieën in geld uitgedrukt gunstig zijn voor een persoon. Als iemand het gevoel heeft dat hij loon misloopt door de extra tijd die hij voor een bedrijf klokt, moet hij misschien afzien van een vast salaris en een uurloon accepteren om de uitkering te krijgen. In het geval van een vast salaris kan een persoon echter niet een lager bedrag ontvangen als een week meer vakantiedagen had en de persoon dus minder uren moest besteden. Dus in zekere zin compenseert het het gevoel dat je niet zoveel krijgt als je zou moeten op basis van het aantal uren dat je pruilt.
In het kort:
Vrijgesteld versus niet-vrijgesteld
• Vrijgesteld en niet-vrijgesteld zijn categorieën banen en werknemers die door FLSA zijn gemaakt om de belangen van de werknemers te beschermen.
• Vrijgesteld zijn werknemers op wie de bepalingen van FLSA niet van toepassing zijn, terwijl niet-vrijgesteld die werknemers zijn die onder de voorschriften van FLSA vallen
• Niet-vrijgestelde werknemers moeten bijhouden hoeveel extra uren ze in een week hebben gestoken en moeten voor elk extra uur van meer dan 40 uur extra tijd krijgen die niet minder is dan hun uurloon.
