BICC versus SIP-I
BICC (Bearer Independent Call Control) en SIP-I (Session Initiation Protocol - ISUP) zijn sessiecontroleprotocollen die worden gebruikt om IP-gebaseerde communicatie zoals spraak- en multimediadiensten te creëren, te wijzigen en te beëindigen. Beide methoden zijn ontwikkeld om ISUP-signaleringsberichten over IP-gebaseerde netwerken te verzenden. Verschillende releases van 3GPP hebben beide protocollen aangepast om tegemoet te komen aan de zich ontwikkelende netwerken en hun onderlinge samenwerking.
BICC
BICC werd gedefinieerd om op ISUP-signalering gebaseerde diensten via een breedband-backbone-netwerk te verzorgen. Aangezien ISUP is ontworpen om te voorzien in smalband-signaleringsvereisten via TDM-netwerken, werd de BICC-specificatie gedefinieerd en gestandaardiseerd door ITU-T volgens de aanbeveling Q.1902 in het jaar 2000 om spraakoproepen tussen MSC-servers (Mobile Switching Center) te creëren, te wijzigen en te beëindigen. BICC zorgt voor het signaleringsgedeelte van de spraakoproepen, dat uiteindelijk het instellen en verbreken van de verbinding regelt. BICC neemt de berichten- en parameterset van ISUP over, wat leidt tot compatibiliteit en ondersteuning van ISUP-services. 3GPP (3rd Generation Partnership Project) nam BICC over in de UMTS Release 4-standaard, die in 2001 werd gepubliceerd. BICC voldoet aan de meeste vereisten van GSM- en UMTS-domeinen,maar slaagde er niet in om de toekomstige flexibiliteitsvereisten aan te pakken met de ontwikkeling van netwerken. BICC CS2 (Capability Set 2) bestaat uit de mogelijkheid om het IP-dragernetwerk, codec-onderhandeling en modificatie met behulp van het BCP (Bearer Control Protocol) te besturen. Dit leidt tot een scheiding van oproepbesturing en draagverbindingsbesturing in twee onafhankelijke netwerken binnen de UMTS-architectuur.
SIP-I
SIP-I is een uitbreiding op het bestaande SIP-protocol met ingekapselde ISUP-berichten om smalbandsignalering over op SIP gebaseerde netwerken te transporteren. Zowel ITU-T als ANSI hebben de SIP-I-specificatie gestandaardiseerd om de interactie met ISUP- en BICC-netwerken mogelijk te maken. Volgens de SIP-specificaties zijn er 3 profielen gedefinieerd om tegemoet te komen aan belangrijke interworking-scenario's. Profiel A ondersteunt bijvoorbeeld alleen ISUP-services door de ISUP-informatie in SIP-headers in kaart te brengen, Profile B biedt een algemene SIP-oplossing met de mogelijkheid om de interworking tussen verschillende ISUP-netwerken te dekken en Profile C dekt de wettelijke vereisten met ingekapselde ISUP. SIP-I vergemakkelijkt de verbinding met ISUP-eilanden in de SIP-backbone. Een ander voordeel van SIP-I is de mogelijkheid om trustdomeinen te creëren, zodat,elk bericht dat van dat vertrouwensdomein wordt ontvangen, wordt verondersteld te worden behandeld als een geldig netwerkknooppunt, wat essentieel is voor de samenwerking met oudere ISUP-netwerken.
Wat is het verschil tussen BICC en SIP-I?
- Zowel BICC- als SIP-I-signalering kan worden gebruikt in de Nc-interface van NGN (dwz tussen MSC-servercommunicatie) en voor de onderlinge verbinding van IMS- en NGN-domeinen (dwz tussen MSC-server en MGCF).
- Aanvankelijk werd BICC ontwikkeld om te voorzien in de ISUP-interworking in de GSM- en UMTS-domeinen, maar vanwege de beperkte flexibiliteit en evolutie van de standaard, werd SIP-I geïntroduceerd in het UMTS-domein om tegemoet te komen aan de ISUP- en SIP-interworking-vereisten, die evolueerden met de netwerken.
- In tegenstelling tot SIP-I zijn er enige zorgen over BICC voor de interoperabiliteit tussen andere domeinen dan UMTS en GSM, daarom kozen latere releases van 3GPP voor SIP-I boven BICC.
- 3GPP-versie van BICC wordt over het algemeen gebruikt door draadloze operators en leidt tot problemen bij de interoperabiliteit met bedrade operators. Dit kan worden voorkomen door SIP-ingekapselde ISUP te gebruiken, aangezien er standaarden voor zowel draadloze als bedrade operators beschikbaar zijn.
- De BICC-specificatie werd aanvankelijk gebruikt door 3GPP om diensten zoals spraakpakketten tussen UMTS-oproepservers mogelijk te maken, terwijl SIP-I meer gericht was op de evolutie van netwerken en het vergemakkelijken van onderlinge samenwerking.
- BICC maakt gebruik van het IuFP-protocol voor framing van mediapakketten dat is gespecificeerd door 3GPP, terwijl SIP-I gebruikmaakt van pakketframing op basis van IETF-specificaties, die veel wordt gebruikt tussen operators.
- Verder is het door BICC gebruikte protocol voor het framen van mediapakketten minder efficiënt in vergelijking met SIP vanwege de duplicatie van sommige RTP-laagfuncties op de BICC.
- SIP-I is ontwikkeld met het concept van trustdomeinen, zodat het beter geschikt zal zijn voor UMTS-netwerken zoals het BICC.
BICC en SIP-I zijn mechanismen voor onderlinge samenwerking en inkapseling van ISUP-berichten voor transport via IP-gebaseerde netwerken. Over het algemeen is BICC beperkt tot gebruik binnen GSM- en UMTS-context, terwijl SIP-I zorgt voor samenwerking met de meeste netwerken.
