Ammoniumnitraat versus ureum
Stikstofhoudende verbindingen worden vaak als meststof gebruikt, omdat stikstof een van de zeer essentiële elementen is voor de groei en ontwikkeling van planten. Ammoniumnitraat en ureum zijn zulke stikstofhoudende vaste stoffen.
Ammonium nitraat
Ammoniumnitraat heeft de chemische formule van NH 4 NO 3. Dit is het nitraat van ammoniak en heeft de volgende structuur.
Bij kamertemperatuur en standaarddruk bestaat ammoniumnitraat als een reukloze, witte kristallijne vaste stof. Dit is een zuur zout met een pH van ongeveer 5,4. De molaire massa is 80,052 g / mol. Smeltpunt ammoniumnitraat ongeveer 170 ° C en ontleedt bij verhitting tot ongeveer 210 oC. Ammoniumnitraat wordt voornamelijk gebruikt voor landbouwdoeleinden. Het is rijk aan stikstof en wordt daarom gebruikt als meststof om planten van stikstof te voorzien. Omdat het directe contact met chemicaliën niet gevaarlijk is en de toxiciteit ervan minder is, is het gunstig om als meststof te gebruiken. Bovendien zorgt verhitting of ontbranding ervoor dat ammoniumnitraat explodeert. Daarom wordt het gebruikt als oxidatiemiddel in explosieven. Vanwege deze explosieve aard moeten we bij het opslaan van ammoniumnitraat extra voorzichtig zijn. Ammoniumnitraat is stabiel, maar wanneer het zich in de gesmolten toestand bevindt, is het risico op explosie groter. Het risico neemt toe als het gaat om contact met oxideerbare materialen zoals olie, diesel, papier, lap of stro. De productie van ammoniumnitraat is een eenvoudige chemische reactie. Wanneer salpeterzuur wordt omgezet met ammoniakvloeistof, wordt ammoniumnitraat in de oplossingsvorm geproduceerd. Industrieel worden voor de productie geconcentreerd salpeterzuur en ammoniakgas gebruikt. Aangezien dit een zeer exotherme en gewelddadige reactie is, is het een uitdaging om deze op grote schaal te produceren. Omdat het een zout is, is ammoniumnitraat zeer goed oplosbaar in water. Daarom kan het, wanneer het als meststof wordt gebruikt, worden afgewassen en zich ophopen in waterlichamen. Dit kan een fatale aandoening zijn voor het waterleven.
Ureum
Ureum heeft de moleculaire formule van CO (NH 2) 2 en de volgende structuur.
Het is een carbamide met de functionele groep C = O. Twee NH 2groepen zijn van twee kanten aan de carbonylkoolstof gebonden. Ureum wordt van nature bij zoogdieren geproduceerd in het stikstofmetabolisme. Dit staat bekend als de ureumcyclus en oxidatie van ammoniak of aminozuren produceert ureum in ons lichaam. Het meeste ureum wordt met de urine via de nieren uitgescheiden, terwijl een deel met zweet wordt uitgescheiden. De hoge oplosbaarheid van ureum in water is nuttig bij het uitscheiden uit het lichaam. Ureum is een kleurloze, reukloze vaste stof en is niet giftig. Behalve dat het een metabolisch product is, wordt het voornamelijk gebruikt om kunstmest te produceren. Ureum is een van de meest voorkomende stikstofafgevende meststoffen en heeft een hoog stikstofgehalte in vergelijking met andere vaste stikstofhoudende meststoffen. In de bodem wordt ureum omgezet in ammoniak en kooldioxide. Deze ammoniak kan door bodembacteriën worden omgezet in nitriet. Verder wordt ureum gebruikt om explosieven zoals ureumnitraat te produceren. Het wordt ook gebruikt als grondstof voor de productie van chemicaliën zoals kunststoffen en kleefstoffen.
Wat is het verschil tussen ammoniumnitraat en ureum?
• Molecuulformule van ammoniumnitraat is NH 4 NO 3. Molecuulformule van ureum is CO (NH 2) 2.
• Ammoniumnitraat is een zout, ureum niet. Het is een carbamide (organisch molecuul).
• Wanneer ammoniumnitraat in water wordt opgelost, ontstaat er een zure oplossing. Daarentegen zijn ureumoplossingen noch zuur noch basisch.
