Peroxide versus Dioxide
Zuurstof is een veel voorkomend element dat met veel andere elementen deelneemt aan oxidatiereacties. Daarom zijn er grote aantallen zuurstofbevattende verbindingen in de natuur. Al deze verbindingen bevatten zuurstofatomen in verschillende oxidatietoestanden. Daarom verschillen hun chemische reactiviteit en chemische bindingspatronen van elkaar. Peroxide en kooldioxide zijn zulke zuurstofhoudende moleculen.
Peroxide
Peroxide is een zuurstofhoudend anion met de molecuulformule van O 2 2-. Twee zuurstofatomen zijn gebonden door een covalente binding en elk zuurstofatoom heeft het oxidatiegetal -1. Peroxide-anion kan gewoonlijk worden samengevoegd met andere kationen zoals H +, andere groep 1- of groep 2-kationen of overgangsmetalen om peroxideverbindingen te vormen. Verder kunnen ze deel uitmaken van de organische verbindingen. Waterstofperoxide is de eenvoudigste vorm van peroxide, die wordt aangeduid als H 2 O 2. De enkelvoudige zuurstof-zuurstofbinding in het peroxide is niet zo stabiel. Daarom kan het gemakkelijk hemolytische splitsing ondergaan en twee radicalen produceren. Daarom zijn peroxiden erg reactief en komen ze niet veel voor in de natuur.
Peroxide is een sterk nucleofiel en een oxidatiemiddel. Omdat ze gemakkelijk worden blootgesteld aan chemische reacties wanneer ze worden blootgesteld aan licht of hitte, worden ze bewaard in koele, donkere containers. Peroxiden reageren gemakkelijk met huid, katoen en vele andere materialen, dus wees voorzichtig. Peroxiden worden geproduceerd als bijproduct van verschillende chemische reacties of als tussenproduct. Dit soort reacties gebeurt ook in ons lichaam. Peroxide heeft giftige effecten in onze cellen. Daarom moeten ze worden geneutraliseerd zodra ze worden geproduceerd. Daar hebben onze cellen een speciaal mechanisme voor. Er is een organel genaamd peroxisomen in onze cellen, die het catalase-enzym bevatten. Dit enzym katalyseert de afbraak van waterstofperoxide in water en zuurstof, en heeft zo een ontgiftingsfunctie. Waterstofperoxide heeft gevaarlijke eigenschappen,zoals ontleding tot zuurstof en water met warmteontwikkeling, of ontleedt door vervuiling of contact met actieve oppervlakken, als gevolg van de vorming van zuurstofdrukverhogingen in de containers en het kan ook explosieve mengsels vormen. De blekende werking van waterstofperoxide is te wijten aan oxidatie en afgifte van zuurstof. Deze zuurstof zal reageren met kleurstoffen om het kleurloos te maken.
H 2 O 2 → H 2 O + O
O + Coloring Matter → Colorless Matter
Peroxiden worden gebruikt om te bleken. Peroxiden worden dus veel gebruikt voor het bleken van haar of huid in salons, schone badkamers en om vlekken uit kleding te verwijderen.
Dioxide
Dioxide is de term die wordt gebruikt wanneer een molecuul twee zuurstofatomen heeft. Hoewel we kunnen zeggen dat waterstofperoxide een dioxide is, zijn er volgens deze definitie enkele verschillen. Als we het hebben over dioxide, denken we normaal gesproken aan een verbinding die zuurstofatomen bevat en die de volgende kenmerken heeft. In een dioxide zijn twee zuurstofatomen afzonderlijk verbonden met het andere atoom in het molecuul. In het geval van kooldioxide zijn bijvoorbeeld twee zuurstofatomen afzonderlijk met koolstof gebonden. Elke zuurstof vormt een dubbele binding met koolstof; is daarom in de -2 oxidatietoestand. Evenzo zijn zwaveldioxide, stikstofdioxide en titaandioxide andere verbindingen met twee zuurstofatomen met een oxidatietoestand -2.
Wat is het verschil tussen Peroxide en Dioxide?
• In peroxide zijn twee zuurstofatomen met elkaar verbonden. In dioxide zijn zuurstofatomen niet aan elkaar gebonden, maar zijn ze afzonderlijk gebonden met een ander atoom.
• Peroxide kan worden opgevat als een afzonderlijk, geladen ion met een lading van -2, maar dioxide wordt niet als een afzonderlijk ion beschouwd. Het is een onderdeel van een molecuul.
• In peroxide heeft zuurstof het oxidatiegetal -1, terwijl in een dioxide zuurstof het oxidatiegetal -2 heeft.
