Diabetes Insipidus versus diabetes Mellitus
Zowel diabetes mellitus als insipidus worden gekenmerkt door een verhoogde frequentie van urineren en verhoogde dorst.
Suikerziekte
Diabetes mellitus is een ziekte die gepaard gaat met verhoogde bloedsuikerspiegels. Er zijn drie soorten diabetes mellitus. Type 1 diabetes begint in de kindertijd. Bètacellen in eilandjes van Langerhan in de pancreas slagen er niet in om insuline te synthetiseren of defecte insuline met minimale biologische activiteit wordt gesynthetiseerd. Het kan ook te wijten zijn aan genetische beschadiging van insulinereceptoren. Type 2-diabetes is het gevolg van een verminderde insulinegevoeligheid bij doelcellen. Insuline wordt op steeds hogere niveaus gesynthetiseerd totdat pancreascellen falen en dan is exogene insuline vereist. Door zwangerschap veroorzaakte diabetes mellitus is te wijten aan de werking van zwangerschapshormonen. Ze hebben de neiging om de bloedsuikerspiegel te verhogen en de werking van insuline tegen te gaan.
Klassieke triade van symptomen is verhoogde dorst (polydipsie), verhoogde honger (polyfagie) en verhoogde frequentie van urineren (polyurie). Bij diabetes mellitus is de nuchtere bloedsuikerspiegel hoger dan 120 mg / dl. Orale glucosetolerantietest is de gouden standaard bij het diagnosticeren van diabetes mellitus. Bloedsuikerspiegel 2 uur na inname van 75 g glucose is hoger dan 140 mg / dl bij diabetes mellitus.
Type 1 diabetici hebben exogene insuline-injecties nodig om de bloedsuikerspiegel onder controle te houden. Type 2-diabetici kunnen worden behandeld met orale hypoglykemische geneesmiddelen zoals metformine en tolbutamide. Complicaties van diabetes worden in twee brede categorieën ingedeeld. Complicaties geassocieerd met kleine bloedvaten (retinopathie, nefropathie en neuropathie) staan bekend als microvasculaire complicaties, en complicaties geassocieerd met grote bloedvaten (perifere vaatziekte, beroerte en myocardinfarct) worden macrovasculaire complicaties genoemd.
Diabetes insipidus
Diabetes insipidus is een ziekte die veroorzaakt wordt door het vasthouden van water en elektrolyten. Er zijn twee soorten diabetes insipidus. Centrale diabetes insipidus is het gevolg van een verminderde synthese van vasopressine. De vorming van vasopressine is verstoord bij aandoeningen van de hypothalamus, hypothalamus-hypofysiaal kanaal en posterieure hypofyse. 30% van de hypothalamische ziekten is neoplastisch (kwaadaardig of goedaardig); 30% is posttraumatisch en 30% is van onbekende oorsprong. De rest kan te wijten zijn aan infecties, infarcten en genetische fouten in het prepropressofysinegen. Nefrogene diabetes insipidus is te wijten aan een verminderde werking van vasopressine. De werking van vasopressine wordt verminderd als vasopressinereceptoren (V - 2) of waterkanalen (aquaporine - 2) in de verzamelkanalen van de nier defect zijn.
Bij zowel centrale als nefrogene diabetes insipidus is er overmatig waterverlies dat leidt tot de doorgang van verdunde urine en uitdroging. Dorst is wat hen in leven houdt. Het zorgt voor voldoende wateropname om het vochtverlies uit zowel intracellulaire als extracellulaire compartimenten tegen te gaan.
Diabetes Mellitus versus diabetes Insipidus
• Diabetes insipidus (DI) is een ziekte met een verminderde werking van vasopressine en diabetes mellitus (DM) is een ziekte met een verminderde werking van insuline.
• DM is een ziekte van de alvleesklier en doelwitcellen, terwijl DI een ziekte van de hersenen en nieren is.
• DM veroorzaakt hoge bloedsuikerspiegels, terwijl DI dat niet doet.
• DM veroorzaakt polyfagie, terwijl DI dat niet doet.
• DM veroorzaakt polyurie door osmotische diurese (verhoogde glucose houdt vast en neemt daarmee water af in de urine), en DI veroorzaakt polyurie door verminderde heropname van water bij verzamelbuizen van de nieren.
• DM wordt behandeld met orale hypoglycemische geneesmiddelen en insuline, terwijl DI wordt behandeld met synthetische vasopressine.
