Huisarts versus huisarts
Huisartsgeneeskunde en huisartspraktijk zijn hetzelfde. Wat in de VS bekend staat als huisartsenpraktijk, staat in Europese landen bekend als huisartsenpraktijk. De reikwijdte en verantwoordelijkheden zijn hetzelfde, ook al is de naam anders.
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie behandelt de huisartsgeneeskunde patiënten in de context van gezin en gemeenschap. Een van de basisprincipes van de huisartsgeneeskunde is om de patiënt en zijn omgeving als één persoon te beschouwen voordat hij zijn ziekte behandelt.
Kwalificaties van huisarts: Huisarts is meestal een arts met een postdoctorale kwalificatie huisartsgeneeskunde. Een arts moet zijn stage en een paar jaar klinische ervaring hebben voltooid om in aanmerking te komen voor de graad van huisartsgeneeskunde. In het VK wordt deze graad uitgereikt door een koninklijk college. In India moeten artsen een verplichte residentie van drie jaar voltooien om in aanmerking te komen als huisarts. De graad is een arts in de huisartsgeneeskunde. In de VS hebben huisartsen een MD of DO. Ze voltooien een verblijf van drie jaar in de huisartsgeneeskunde om in aanmerking te komen voor certificering van het bestuur. Dit residentieprogramma omvat interne geneeskunde, verloskunde, gynaecologie, kindergeneeskunde, geriatrie en psychiatrie. Artsen behouden hun vergunning door middel van permanente beroepsopleiding. In de VS kunnen huisartsen op verschillende terreinen beurzen volgen. Deze kwalificaties worden toegekend in het kader van het programma dat "certificaten van toegevoegde kwalificaties" wordt genoemd.
Huisarts behandelt meestal kleine aandoeningen en chronische aandoeningen die buiten een ziekenhuis kunnen worden behandeld. Huisarts heeft alle details van zijn patiënten tot in de familiegeschiedenis. Waar hij geen details heeft, bouwt hij een goede verstandhouding op met patiënten en laat hij de details opschrijven.
In veel landen hebben tertiaire zorgziekenhuizen een opendeurbeleid. Patiënten kunnen komen en zich laten behandelen als ze dat nodig achten, zelfs door specialisten. Maar in sommige landen is de situatie meer gestroomlijnd en is er een verwijzingssysteem om overbevolking tot een minimum te beperken. De huisarts ziet de patiënt eerst en als de aandoening op een kantoorpraktijk behandelbaar is, vindt er geen verdere verwijzing plaats. Als de huisarts vindt dat de patiënt baat heeft bij specialistische beoordeling, wordt de patiënt dienovereenkomstig doorverwezen. In deze situatie heeft de huisarts een grote verantwoordelijkheid. In elke situatie levert de huisarts diensten zoals routinecontroles, immunisatie, follow-up en andere preventieve gezondheidszorgoplossingen.
Huisartsgeneeskunde is een consult in een kantoor buiten het ziekenhuis. Het kantoor bevindt zich meestal in een woonwijk waar mensen in de omgeving gemakkelijk toegang hebben. Een huisartsenpraktijk heeft doorgaans een wachtruimte, spreekkamer en een onderzoeksruimte. Er is een assistent van de dokter voor het afhandelen van afspraken, afmeldingen en het onderhouden van de faciliteiten op kantoor.
