Korte termijn versus lange termijn
Korte termijn en lange termijn zijn concepten die worden aangetroffen in de studie van economie. Hoewel ze misschien relatief eenvoudig klinken, mag men 'korte termijn' en 'lange termijn' niet verwarren met de termen 'korte termijn' en 'lange termijn'. Korte termijn en lange termijn verwijzen niet naar tijdsperioden, zoals verklaard door de begrippen korte termijn (enkele maanden) en lange termijn (enkele jaren). De korte en lange termijn tonen eerder de flexibiliteit aan die besluitvormers in de economie hebben gedurende verschillende perioden. Het volgende artikel geeft een duidelijke uitleg van elk, en belicht de overeenkomsten en verschillen tussen korte en lange termijn.
Korte termijn
Korte termijn verwijst naar een tijdsperiode waarin de hoeveelheid van ten minste één input zal worden vastgesteld, en de hoeveelheden andere inputs die worden gebruikt bij de productie van goederen en diensten kunnen variëren. Op korte termijn worden goederen en diensten geproduceerd. Bedrijven kunnen de output op korte termijn verhogen door de input van variabele productiefactoren te vergroten. Dergelijke variabele productiefactoren die op korte termijn kunnen worden verhoogd, omvatten arbeid en grondstoffen. Arbeid kan worden verhoogd door het aantal gewerkte uren per werknemer te verhogen, en grondstoffen kunnen op korte termijn worden verhoogd door het orderniveau te verhogen.
Lange termijn
De lange termijn verwijst naar een periode waarin de hoeveelheden van alle inputs die worden gebruikt bij de productie van goederen en diensten kunnen worden gevarieerd. Op de lange termijn zijn alle productiefactoren en kosten die bij de productie betrokken zijn, variabel. Op de lange termijn kunnen bedrijven de input van land, kapitaal, arbeid en ondernemerschap vergroten / verkleinen, waardoor het productieniveau verandert als reactie op verwachte winstverliezen in de toekomst. Op de lange termijn kan een bedrijf een bedrijfstak betreden die als winstgevend wordt beschouwd, een bedrijfstak verlaten die niet langer winstgevend is, zijn productiecapaciteit vergroten door nieuwe fabrieken te bouwen in reactie op verwachte hoge winsten, en de productiecapaciteit verlagen als reactie op verwachte verliezen.
Korte termijn versus lange termijn
Opgemerkt moet worden dat er geen tijdsperioden zijn die kunnen worden gebruikt om een korte en een lange termijn te scheiden, aangezien wat wordt beschouwd als een korte en wat als een lange termijn wordt beschouwd, per bedrijfstak verschilt. Het volgende voorbeeld geeft een duidelijk overzicht van het verschil tussen korte en lange termijn. Firma XYZ produceert houten meubelen, waarvoor volgende productiefactoren nodig zijn: grondstoffen (hout), arbeid, machines, productiefaciliteit (fabriek). De vraag naar houten meubelen is de afgelopen maand sterk gestegen en het bedrijf wil graag hun productie verhogen om aan de toegenomen vraag te voldoen. In deze situatie kan het bedrijf meer grondstoffen bestellen en het arbeidsaanbod vergroten door werknemers te vragen overuren te maken. Omdat deze inputs op korte termijn kunnen worden verhoogd, worden ze variabele inputs genoemd. Echter,andere productiefactoren zoals machines en nieuwe fabrieksgebouwen kunnen op korte termijn niet worden verkregen. Het kan langer duren om nieuwe machines te kopen, te installeren en werknemers te trainen in het gebruik ervan. Een nieuw fabrieksgebouw zal ook een langere periode vergen om te bouwen of te verwerven. Dit zijn dus vaste inputs. Bovendien zullen alleen bestaande bedrijven in staat zijn om op korte termijn op deze toename van de vraag in te spelen door meer arbeid en grondstoffen te gebruiken. Op de lange termijn hebben nieuwe bedrijven en concurrenten echter de mogelijkheid om de markt te betreden door te investeren in nieuwe machines en productiefaciliteiten. Een nieuw fabrieksgebouw zal ook meer tijd vergen om te bouwen of te verwerven. Dit zijn dus vaste inputs. Bovendien zullen alleen bestaande bedrijven in staat zijn om op korte termijn op deze toename van de vraag in te spelen door meer arbeid en grondstoffen te gebruiken. Op de lange termijn hebben nieuwe bedrijven en concurrenten echter de mogelijkheid om de markt te betreden door te investeren in nieuwe machines en productiefaciliteiten. Een nieuw fabrieksgebouw zal ook meer tijd vragen om te bouwen of te verwerven. Dit zijn dus vaste inputs. Bovendien zullen alleen bestaande bedrijven in staat zijn om op korte termijn op deze toename van de vraag in te spelen door meer arbeid en grondstoffen te gebruiken. Op de lange termijn hebben nieuwe bedrijven en concurrenten echter de mogelijkheid om de markt te betreden door te investeren in nieuwe machines en productiefaciliteiten.
Samengevat:
Wat is het verschil tussen Short Run en Long Run?
• Korte termijn verwijst naar een periode waarin de hoeveelheid van ten minste één input zal worden vastgesteld, en de hoeveelheden andere inputs die worden gebruikt bij de productie van goederen en diensten kunnen variëren.
• Op de lange termijn kunnen bedrijven de input van land, kapitaal, arbeid en ondernemerschap verhogen / verlagen, waardoor het productieniveau verandert als reactie op verwachte winstderving in de toekomst.
• Alleen bestaande bedrijven zullen in staat zijn om op korte termijn te reageren op de stijgende vraag door meer arbeid en grondstoffen te gebruiken. Op de lange termijn hebben nieuwe bedrijven en concurrenten echter de mogelijkheid om de markt te betreden door te investeren in nieuwe machines en productiefaciliteiten.
