Ferro-gluconaat versus ferrosulfaat
IJzer is een metaal in het d-blok met het symbool Fe. Het is een van de meest voorkomende elementen die de aarde vormen en heeft grote hoeveelheden in de binnenste en buitenste kern van de aarde. Het is het vierde meest voorkomende element in de aardkorst. IJzer heeft oxidatietoestanden variërend van -2 tot +8. Van deze vormen +2 en +3 de meest voorkomende. +2 Oxidatievorm van ijzer staat bekend als ferro en +3 vorm staat bekend als ferri. Deze ionen hebben de vorm van ionische kristallen, die worden gevormd met verschillende anionen. IJzer is nodig voor biologische systemen voor verschillende doeleinden. Bij mensen wordt ferro bijvoorbeeld aangetroffen als een chelaatvormer in hemoglobine. Het is ook belangrijk voor de synthese van chlorofyl in planten. Daarom vertonen biologische systemen verschillende ziekten als er een tekort is aan dit ion. Ferro-gluconaat en ferrosulfaat zijn twee ionische verbindingen die kunnen worden gegeven als ferrosupplementen om ijzertekorten in levende systemen te overwinnen.
IJzer (II) gluconaat
Een van de ijzerzouten van gluconzuur staat bekend als ferrogluconaat. De carbonzuurgroep van het gluconzuur reageert met ijzer (II) om dit zout te produceren. Twee gluconaationen hebben een wisselwerking met het ferro-ion bij de productie van dit zout. Het heeft de moleculaire formule van C 12 H 24 FeO 14. Het molecuulgewicht van de verbinding is 448,15. Ferro-gluconaat heeft de volgende structuur.
Dit is een vaste stof die een lichtgeel tot bruin / zwart uiterlijk heeft en een lichte karamelgeur heeft. Ferro-gluconaat is oplosbaar in water. Het wordt gebruikt als ijzersupplement voor het lichaam. Op de markt wordt ferrogluconaat op de markt gebracht onder de merknamen zoals Fergon, Ferralet en Simron. Voor ziekten zoals hypochrome anemie, die wordt veroorzaakt door een gebrek aan ijzer in het lichaam, wordt ijzergluconaat gegeven. Verder wordt ijzergluconaat gebruikt als voedingsadditief.
Ferrosulfaat
IJzersulfaat is een ionische verbinding met de chemische formule FeSO 4. Het kan in verschillende kristaltypen voorkomen, afhankelijk van de hoeveelheid watermoleculen die eraan vastzitten. Het heeft de watervrije vorm, monohydraat, tetrahydraat, pentahydraat, hexahydraat en heptahydraat. Onder deze is de blauwe, groene heptahydraatvorm de meest voorkomende. Monohydraat-, pentahydraat- en hexahydraatvormen zijn relatief zeldzaam. Behalve de blauwe, groene kleurkristallen, zijn andere vormen van ferrosulfaat meestal witgekleurde kristallen. Bij verhitting verliezen de gehydrateerde kristallen water en worden ze een watervrije vaste stof. Bij verdere verwarming wordt het afgebroken tot zwaveldioxide, zwaveltrioxide en ijzer (III) oxide (roodbruine kleur). Het zijn geurloze kristallen. Ferrosulfaat lost gemakkelijk op in water en in dat geval vormt ferro-ion het hexa aqua-complex, [Fe (H 2 O) 6] 2+. Ferrosulfaat wordt gebruikt om de voorwaarden van ijzertekort zoals bloedarmoede door ijzertekort te behandelen. Niet alleen voor mensen, het wordt ook aan planten toegevoegd. In omstandigheden zoals ijzerchlorose, waar de bladeren van planten geel worden, wordt een bleke kleur ijzerhoudend. Anders dan dat, wordt het gebruikt als een voorloper om andere verbindingen te synthetiseren. Omdat het een reductiemiddel is, wordt het ook gebruikt voor redoxreacties.
Wat is het verschil tussen ijzergluconaat en ijzersulfaat?
• In ferro-gluconaat wordt ferro-anion gecombineerd met een organisch anion. In ferrosulfaat is het anion anorganisch.
• Ferro-gluconaat is een grote verbinding in vergelijking met ferrosulfaat.
• IJzersulfaat is overvloedig aanwezig in de natuur in vergelijking met ijzergluconaat.
• Wanneer het als supplement wordt gegeven, wordt ijzergluconaat veel meer in ons lichaam opgenomen dan ijzersulfaat.
