Molariteit versus osmolariteit
Concentratie is een belangrijk fenomeen en wordt heel vaak gebruikt in de chemie. Het wordt gebruikt om een kwantitatieve meting van een stof aan te geven. Als je de hoeveelheid koperionen in een oplossing wilt bepalen, kan dit als concentratiemeting worden gegeven. Bij bijna alle chemische berekeningen worden concentratiemetingen gebruikt om conclusies over het mengsel te trekken. Om de concentratie te bepalen, hebben we een mengsel van componenten nodig. Om de concentratie van de concentratie van elke component te berekenen, moeten de relatieve hoeveelheden opgelost in de oplossing bekend zijn. Er zijn enkele soorten methoden om de concentratie te meten. Ze zijn massaconcentratie, aantalconcentratie, molaire concentratie en volumeconcentratie. Het zijn allemaal verhoudingen waarbij de teller de hoeveelheid opgeloste stof weergeeft,en de noemer geeft de hoeveelheid oplosmiddel weer. Bij al deze methoden verschilt de manier waarop de opgeloste stof wordt toegediend. De noemer is echter altijd het volume van het oplosmiddel.
Molariteit
Molariteit is ook bekend als molaire concentratie. Dit is de verhouding tussen het aantal mol van een stof in één volume van een oplosmiddel. Gewoonlijk wordt het oplosmiddelvolume gegeven in kubieke meters. Voor ons gemak gebruiken we echter vaak liters of kubieke decimeters. Daarom is de eenheid van de molariteit mol per liter / kubieke decimeter (mol l -1, mol dm -3). De eenheid wordt ook aangeduid als M. Zo heeft een oplossing van 1 mol natriumchloride opgelost in water een molariteit van 1 M. Molariteit is de meest gebruikte concentratiemethode. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt bij de berekening van pH, dissociatieconstanten / evenwichtsconstanten, enz. Omzetting van een massa van een bepaalde opgeloste stof in zijn molaire getal moet worden gedaan om de molaire concentratie te verkrijgen. Om dit te doen, wordt de massa gedeeld door het molecuulgewicht van de opgeloste stof. Als u bijvoorbeeld 1 M kaliumsulfaatoplossing wilt bereiden, moet 174,26 g mol -1 (1 mol) kaliumsulfaat worden opgelost in een liter water.
Osmolariteit
Bij osmolariteit wordt de hoeveelheid opgeloste stoffen gegeven in osmolen. Alleen de opgeloste stoffen, die in een oplossing kunnen dissociëren, worden in osmolen gegeven. Osmolariteit kan dus worden gedefinieerd als het aantal osmolen (Osm) van een opgeloste stof per liter (L) oplossing. Daarom is de eenheid van osmolariteit Osm / L. Zouten zoals natriumchloride worden in oplossingen gedissocieerd; daarom kunnen we er een osmolariteitswaarde voor geven. Wanneer een natriumchloride bijvoorbeeld dissocieert, geeft het een Na + -ion en een Cl - ion. Dus als 1 mol NaCl oplost in water, geeft het 2 osmol opgeloste deeltjes. Wanneer niet-ionische opgeloste stoffen oplossen, dissociëren ze niet. Daarom geven ze slechts 1 osmol opgeloste stoffen per 1 mol opgeloste stof.
Wat is het verschil tussen molariteit en osmolariteit?
• Molariteit betekent het aantal molen opgeloste deeltjes per volume-eenheid van de oplossing, maar osmolariteit betekent het aantal osmol opgeloste deeltjes per volume-eenheid van de oplossing.
• Eenheid van molariteit is mol dm -3 terwijl de eenheid van osmolariteit Osm / L is.
• Als een verbinding niet kan dissociëren wanneer ze is opgelost, zullen de osmolariteit en molariteit van die verbinding vergelijkbaar zijn, maar als de verbinding dissocieert, zullen ze anders zijn.
