Huisartsgeneeskunde versus interne geneeskunde
Wat is huisartsgeneeskunde?
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie behandelt de huisartsgeneeskunde patiënten in de context van gezin en gemeenschap. Een van de basisprincipes van de huisartsgeneeskunde is om de patiënt en zijn omgeving als één persoon te beschouwen voordat hij zijn ziekte behandelt. Huisarts is meestal een arts met een postdoctorale kwalificatie huisartsgeneeskunde. Een arts moet zijn stage voltooien, een paar jaar klinische ervaring om in aanmerking te komen voor het diploma huisartsgeneeskunde. In het VK wordt deze graad uitgereikt door een koninklijk college. Huisarts behandelt meestal kleine aandoeningen en chronische aandoeningen die buiten een ziekenhuis kunnen worden behandeld. Huisarts heeft alle details van zijn patiënten tot in de familiegeschiedenis. Waar hij geen details heeft, bouwt hij een goede verstandhouding op met patiënten en laat hij de details opschrijven.
Huisartsgeneeskunde is een consult in een kantoor buiten het ziekenhuis. Het kantoor bevindt zich meestal in een woonwijk waar mensen in de omgeving gemakkelijk toegang hebben. Een huisartsenpraktijk heeft doorgaans een wachtruimte, spreekkamer en een onderzoeksruimte. Er is een assistent van de dokter voor het afhandelen van afspraken, afmeldingen en het onderhouden van de faciliteiten op kantoor.
In veel landen hebben tertiaire zorgziekenhuizen een opendeurbeleid. Patiënten kunnen komen en zich laten behandelen als ze dat nodig achten, zelfs door specialisten. Maar in sommige landen is de situatie meer gestroomlijnd en is er een verwijzingssysteem om overbevolking tot een minimum te beperken. De huisarts ziet de patiënt eerst en als de aandoening op een kantoorpraktijk behandelbaar is, vindt er geen verdere verwijzing plaats. Als de huisarts meent dat de patiënt baat heeft bij specialistische beoordeling, wordt de patiënt dienovereenkomstig doorverwezen. De huisarts heeft in deze situatie een grote verantwoordelijkheid. In elke situatie levert de huisarts diensten zoals routinecontroles, immunisatie, follow-up en andere preventieve gezondheidszorgoplossingen.
Wat is interne geneeskunde?
Interne geneeskunde is gebaseerd op het ziekenhuis. Er zijn vijf hoofddisciplines in de interne geneeskunde. Het zijn algemene geneeskunde, algemene chirurgie, kindergeneeskunde, psychiatrie, verloskunde en gynaecologie. Er zijn afdelingen, klinieken en operatiekamers met gespecialiseerde apparatuur. Deze voorzieningen staan onder de hoede van een arts op specialistisch niveau (arts, chirurg, kinderarts, psychiater, verloskundige en gynaecoloog). Volgens de Britse setting werken er op tertiaire zorgeenheden en academische ziekenhuizen senior registrars en registrars onder de consulent. Ze zijn postdoctoraal in de servicetrainingsprogramma's. Er zijn door het ziekenhuis aan de afdeling verbonden medische officieren. Er zijn stagiaires die hun postkwalificatietraining volgen voordat ze in aanmerking komen voor registratie als volledig geneesheer.
De interne medische praktijk biedt diensten aan patiënten die spoedeisende zorg, interne zorg en grote operaties nodig hebben. Deze patiënten zijn degenen die niet kunnen worden beheerd in een familiepraktijk. Specialisten begeleiden patiënten op dit niveau en, als ze eenmaal genezen zijn, dragen ze ze over aan de huisarts om de follow-up te regelen en het behandelingsregime af te stemmen op de individuele omgeving.
Huisartsgeneeskunde versus interne geneeskunde
• Huisartsgeneeskunde is gebaseerd op kantoor, terwijl interne geneeskunde in het ziekenhuis is gebaseerd.
• In het verwijssysteem is de huisarts de eerste aanspreekpunt, terwijl interne geneeskunde wat later komt.
• De huisartsgeneeskunde behandelt eenvoudige aandoeningen en de opvolging van belangrijke ziekten op een op kantoor beheersbaar niveau.
• Interne geneeskunde houdt zich bezig met de interne zorg van belangrijke klinische aandoeningen.
Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in het verschil tussen huisartsgeneeskunde en huisartsgeneeskunde
