Load Balancing versus Round-robin DNS | Load Balancer versus Round Robin DNS
Load Balancing en Round-robin DNS worden gebruikt om belastingen over verschillende hosts of netwerken te verdelen om belastingverdeling, hoge beschikbaarheid en geografische distributie voor snelle levering te bereiken. Meestal wordt het gebruikt in webgebaseerde internettoepassingen om de bovengenoemde redenen. Tegenwoordig wordt een nieuwe methodologie genaamd CDN (Content Delivery Network) geïntroduceerd, maar deze is voornamelijk gericht op de levering van statische inhoud. CDN geeft geen directe updates, tenzij de synchronisatiefrequentie van de host wordt verhoogd.
Load Balancing (Load Balancer)
Load balancers zijn softwareapplicaties of hardwareapparaten die in de netwerkarchitectuur met de gebruikerszijde worden geplaatst, uiteraard achter de firewall. In principe krijgt een load-balancer een IP-adres toegewezen voor gebruikersinteracties met servicepoortnummers. Als u bijvoorbeeld een web-load balancer krijgt, krijgt u een IP-adres van de provider, waarmee u alleen in kaart brengt met DNS-records. Als je dat voor een webserver gaat gebruiken, moet je poort 80 in de load balancer aanmaken. Achter load balancers kunt u een server-farm hebben voor dezelfde services met dezelfde inhoud en configuraties. Een percentage van de http-verzoeken die naar het IP-adres van de load-balancer komen, wordt gedistribueerd naar hosts achter de load-balancer, zoals door u gedefinieerd. Een ding dat u moet doen, is dat alle hostservers worden gesynchroniseerd met dezelfde inhoud en configuratie,dan krijgen alleen gebruikers dezelfde inhoud.
Dit soort architectuur zal ons helpen om de hoge beschikbaarheid te verhogen via redundante hosts. Er zijn twee soorten load balancers; de ene is een lokale load-balancer of datacenter en de andere is een wereldwijde load-balancer. Lees het verschil tussen global load balancers en load balancers voor lokale of datacenters.
Round-robin DNS
DNS is de domeinnaamsystemen die in meerdere databases worden gedistribueerd om door mensen leesbare en bruikbare identificatie voor hosts te bieden. Hosts worden geïdentificeerd aan de hand van hun IP en er wordt een naam toegewezen aan dat IP in de DNS-server om te voorkomen dat het IP-adres wordt onthouden om die host te bereiken. Als u bijvoorbeeld om differencebetween.com vraagt, zal uw lokale DNS-server de hostgegevens verstrekken om te communiceren. Over het algemeen is het een enkel IP-adres van de host differencebetween.com. In Round-robin DNS kunt u meerdere IP-adressen configureren voor een enkele domeinnaam, en die IP-adressen worden op een round-robin-manier aan gebruikersverzoeken verstrekt. Hier kan de hostcomputer of server zich overal ter wereld bevinden, wat gelijk staat aan Global Load balancer.
DNS reageert op vragen die kunnen worden gedefinieerd afhankelijk van de toepassingen. Over het algemeen is het op een round robin-manier; dat wil zeggen, als IP 1 wordt gegeven aan de eerste query, dan ontvangt de tweede query IP 2, enzovoort. Maar u kunt dit definiëren afhankelijk van uw behoeften en toepassingsmogelijkheden. Als uw DNS intelligent genoeg is om de geografische locaties te identificeren op basis van reactietijd of een ander mechanisme, kunt u de dichtstbijzijnde IP-adressen aan clients in dat gebied verstrekken.
Wat is het verschil tussen Load Balancer en Round-robin DNS?
(1) We kunnen het IP-adres en poortnummer verbergen in load balancer, maar dat kunnen we niet doen in de DNS-methode.
(2) DNS-methode werkt soms niet omdat sommige serviceproviders DNS-caching gebruiken, waardoor het nieuwe IP-adres voor de verzoeken van de klant niet meer wordt opgehaald en naar hetzelfde IP-adres wordt verwezen, maar in load balancers zal dit geen probleem zijn.
(3) DOS, DDOS-aanvallen hebben geen directe invloed op de hostservers, maar in plaats daarvan hebben ze invloed op de IP van de load balancer, terwijl deze bij de DNS-methode rechtstreeks de hostserver zullen raken.
(4) In de load balancer-methode gebruikt de load-balancer een enkele TCP-verbinding voor meerdere HTTP-verzoeken, waardoor de netwerkcongestie en serveroverhead worden verminderd om TCP-sessies bij te houden, terwijl dit in de DNS-methode niet van toepassing is.
(5) In HTTPS verbruiken SSL-codering en decodering meer CPU-gebruik, en deze belasting kan worden verlicht door load balancer en laat de hostservers hun toegewezen taken uitvoeren; dit is ook niet haalbaar in de DNS-methode.
(6) Sommige load balancers kunnen een cachefunctie hebben en de clients voorzien van gecachte inhoud zonder hostservers lastig te vallen. Dit verhoogt de snelle levering via een snelle reactietijd.
(7) In Load balancers peilt de load balancer naar de gezondheidstoestand van de hostserver, en als de server dood is, zal het de serverpeiling verwijderen en de belasting onder andere verdelen, wat ook niet beschikbaar is in de DNS-methode.
(8) Load balancer is een single point of failure, terwijl in de DNS-methode over het algemeen DNS-records over het woord op hiërarchische wijze worden bijgewerkt en in de lokale DNS worden opgeslagen, wat zal helpen om het IP-adres sneller op te lossen.
