CDMA versus WCDMA
Code Division Multiple Access (CDMA) en Wideband Code Division Multiple Access (WCDMA) zijn technologieën voor meervoudige toegang die worden gebruikt in telecommunicatienetwerken voor gebruikers om toegang te krijgen tot de netwerkbronnen en -services. Aangezien het spectrum een schaarse hulpbron is die rechtstreeks verband houdt met de capaciteit, is een efficiënt gebruik van het spectrum een belangrijk punt van zorg in de meeste theoretische voorstellen voor luchtinterface. Naast CDMA worden in radionetwerken over de hele wereld verschillende methoden voor meervoudige toegang gebruikt. Hoewel deze toegangsmethoden in verschillende tijdsperioden worden ontwikkeld, worden combinaties van deze technologieën gebruikt voor efficiënt spectrumgebruik. Als het om CDMA gaat, wordt de Noord-Amerikaanse versie van de derde generatie technologie cdma2000 genoemd, wat een uitbreiding is van de op TIA / EIA-95B gebaseerde CDMA, terwijl de Europese versie van de derde generatie CDMA WCDMA wordt genoemd.
CDMA
Over het algemeen is CDMA een technologie voor meervoudige toegang die werd geïntroduceerd na de TDMA en FDMA. CDMA bedient de verschillende gebruikers met afzonderlijke codesequenties, terwijl er andere meervoudige toegangstechnologieën zijn die tijd, frequentie, ruimte en polarisatie gebruiken voor scheiding van gebruikerstoegang. Als we kijken naar het ontwerp van het CDMA-systeem, zijn meervoudige toegang en afhandeling van interferentie totaal verschillend van de smalbandsystemen. In CDMA verspreidt elke gebruiker zijn signaal over de volledige bandbreedte met behulp van het directe sequentiespectrum, terwijl het voor andere gebruikers wordt weergegeven als pseudo-witte ruis.
WCDMA
WCDMA werd in 1998 door het European Telecommunications Standards Institute (ETSI) geselecteerd als het Universal Mobile Telecommunication Systems (UMTS) terrestrialair-interfaceschema voor de Frequency Division Duplex (FDD) -frequentiebanden. WCDMA gebruikt 5MHz, 10MHz of 20MHz kanaalbandbreedte om de gegevens te verzenden signalen via de ether-interface. WCDMA mixt het originele signaal met een pseudo-willekeurige ruiscode, ook wel bekend als Direct Sequence WCDMA. Daarom krijgt elke gebruiker een unieke code, waar alleen gebruikers met de juiste code het bericht kunnen decoderen. Met behulp van het pseudosignaal wordt het originele signaal gemoduleerd naar een hogere bandbreedte, waarbij de spectrale componenten van het originele signaal wegzakken in de ruis. Daarom kunnen stoorzenders zonder de code het signaal alleen als ruis zien.
WCDMA gebruikt de Quadrature Phase Shift Keying (QPSK) als het modulatieschema volgens de originele standaard gespecificeerd door de International Telecommunication Union (ITU) voor 3G-netwerken, die 384 kbps in de mobiele omgeving en 2 Mbps in de stationaire omgeving kunnen ondersteunen.
Wat is het verschil tussen CDMA en WCDMA?
WCDMA is een door 3G UTRAN voorgestelde oplossing, terwijl CDMA een toegangstechnologie is. WCDMA gebruikt Direct Spread (DS) als Forward link RF-kanaalstructuur, terwijl CDMA DS of multicarrier gebruikt. Verschillende versies van CDMA-technologieën zijn ontwikkeld vanuit verschillende continenten, terwijl WCDMA de Europese geëvolueerde versie van CDMA-technologie was. Beide technologieën gebruiken spreidingsmodulatie als gebalanceerde QPSK in de voorwaartse link en tweekanaals QPSK in de omgekeerde link. Het unieke van de op CDMA gebaseerde toegangsmethode is het hergebruik van universele frequenties waarbij alle gebruikers in dezelfde cel en over verschillende cellen op dezelfde frequentie kunnen zenden en ontvangen. CDMA-technologie introduceert kernvoordelen, zoals selectieve adressering voor elke gebruiker afzonderlijk, berichtbeveiliging en afwijzing van interferentie. De juiste selectie van de codes met lage kruiscorrelatie leidt tot minimale interferentie tussen gebruikers, waardoor we een hogere spectrale effectiviteit kunnen bereiken in op CDMA gebaseerde technologieën.
Wanneer we de CDMA-evolutie in verschillende Europese, Amerikaanse en Japanse systemen vergelijken, hebben de meeste van hen een vergelijkbaar principe, terwijl ze verschillen in de chipsnelheid en in kanaalstructuur. WCDMA wordt beschouwd als een Europese evolutie van CDMA-technologie voor de 3e generatie ITU-specificatie.
