Polaire obligaties versus polaire moleculen
Polariteit ontstaat door de verschillen in elektronegativiteit. Elektronegativiteit geeft een meting van een atoom om elektronen in een binding aan te trekken. Gewoonlijk wordt de Pauling-schaal gebruikt om de elektronegativiteitswaarden aan te geven. In het periodiek systeem is er een patroon over hoe de elektronegativiteitswaarden veranderen. Fluor heeft de hoogste elektronegativiteitswaarde, namelijk 4 volgens de Pauling-schaal. Van links naar rechts gedurende een periode neemt de elektronegativiteitswaarde toe. Daarom hebben halogenen hogere elektronegativiteitswaarden in een periode en hebben elementen van groep 1 relatief lage elektronegativiteitswaarden. Onderaan de groep nemen de elektronegativiteitswaarden af. Wanneer twee van hetzelfde atoom of atomen met dezelfde elektronegativiteit een binding tussen hen vormen, trekken die atomen het elektronenpaar op dezelfde manier aan. Daaromze hebben de neiging om de elektronen te delen en dit soort bindingen staat bekend als covalente bindingen.
Wat zijn Polar Bonds?
Wanneer de twee atomen echter verschillend zijn, zijn hun elektronegativiteiten vaak verschillend. Maar de mate van verschil kan hoger of lager zijn. Daarom wordt het gebonden elektronenpaar meer door één atoom getrokken in vergelijking met het andere atoom, dat deelneemt aan het maken van de binding. Hierdoor ontstaat een ongelijke verdeling van elektronen tussen de twee atomen. En dit soort covalente bindingen staan bekend als polaire bindingen. Door de ongelijke verdeling van elektronen heeft het ene atoom een licht negatieve lading, terwijl het andere atoom een licht positieve lading heeft. In dit geval zeggen we dat de atomen een gedeeltelijke negatieve of positieve lading hebben gekregen. Het atoom met een hogere elektronegativiteit krijgt de licht negatieve lading, en het atoom met een lagere elektronegativiteit krijgt de licht positieve lading. Polariteit betekent de scheiding van de ladingen. Deze moleculen hebben een dipoolmoment. Dipoolmoment meet de polariteit van een binding en wordt gewoonlijk gemeten in debyes (het heeft ook een richting).
Wat zijn polaire moleculen?
In een molecuul kan er minstens één binding of meer dan dat zijn. Sommige bindingen zijn polair en sommige bindingen zijn niet-polair. Om een molecuul polair te laten zijn, moeten alle bindingen samen een ongelijke ladingsverdeling binnen het molecuul produceren. Verder hebben moleculen verschillende geometrieën, dus de verdeling van bindingen bepaalt ook de polariteit van het molecuul. Waterstofchloride is bijvoorbeeld een polair molecuul met slechts één binding. Watermolecuul is een polair molecuul met twee bindingen. En ammoniak is een ander polair molecuul. Het dipoolmoment in deze moleculen is permanent omdat ze zijn ontstaan door verschillen in elektronegativiteit, maar er zijn andere moleculen die alleen in bepaalde gevallen polair kunnen zijn. Een molecuul met een permanente dipool kan een dipool induceren in een ander niet-polair molecuul en dat worden dan ook tijdelijke polaire moleculen. Zelfs binnen een molecuul kunnen bepaalde veranderingen een tijdelijk dipoolmoment veroorzaken.
Wat is het verschil tussen Polar Bonds en Polar Molecules?
• Polaire moleculen hebben een polaire binding.
• Een binding is polair als de twee atomen die deelnemen aan de vorming van een binding verschillende elektronegativiteiten hebben. In polaire moleculen zouden alle bindingen samen een polariteit moeten produceren.
• Hoewel een molecuul polaire bindingen heeft, maakt het het molecuul niet polair. Als het molecuul symmetrisch is en alle bindingen vergelijkbaar zijn, kan het molecuul apolair worden. Daarom zijn niet alle moleculen met polaire bindingen polair.
