Waterstofchloride versus zoutzuur
Normaal gesproken identificeren we een zuur als een protondonor. Zuren hebben een zure smaak. Limoensap, azijn zijn twee zuren die we bij ons thuis tegenkomen. Ze reageren met basen produceren water, en ook zij reageren met metalen H vormen 2, dus verhoging metaal corrosiesnelheid. Zuren kunnen worden onderverdeeld in twee, op basis van hun vermogen om te dissociëren en protonen te produceren. Sterke zuren worden in een oplossing volledig geïoniseerd om protonen te geven. Zwakke zuren dissociëren gedeeltelijk en geven minder protonen af. K a is de zuurdissociatieconstante. Het geeft een indicatie van het vermogen om een proton van een zwak zuur te verliezen.
Om te controleren of een stof een zuur is of niet, kunnen we verschillende indicatoren gebruiken, zoals lakmoespapier of pH-papier. Op de pH-schaal worden zuren weergegeven van 1-6. Een zuur met pH 1 zou erg sterk zijn en naarmate de pH-waarde toeneemt, neemt de zuurgraad af. Bovendien veranderen zuren blauwe lakmoes in rood.
Alle zuren kunnen in tweeën worden verdeeld als organische zuren en anorganische zuren, afhankelijk van hun structuur. Zoutzuur is een veelgebruikt sterk anorganisch zuur. Het is ook bekend als mineraal zuur en is afgeleid van minerale bronnen. Anorganische zuren geven protonen af wanneer ze in water worden opgelost.
Waterstofchloride
Waterstofchloride is in gasvorm en heeft de moleculaire formule van HCl. Het is een gas bij kamertemperatuur en kleurloos. Dit is een twee-atomig molecuul en de molaire massa ervan is 36,46 g mol −1. Het heeft een scherpe geur.
Het chlooratoom en het waterstofatoom van het molecuul zijn via een covalente binding met elkaar verbonden. Deze binding is polair vanwege meer elektronegativiteit van chloor in vergelijking met waterstof. Waterstofchloride is zeer goed oplosbaar in water. Hieronder volgt de dissociatiereactie van HCl in waterig medium.
HCl + H 2 O → H 3 O + + Cl -
Waterstofchloride wordt geproduceerd uit waterstofgas en chloorgas. Het geproduceerde waterstofchloride wordt voornamelijk gebruikt om zoutzuur te produceren.
Zoutzuur
Zoutzuur, ook wel aangeduid als HCl, is een mineraal zuur, dat zeer sterk en zeer corrosief is. Dit is een kleurloze, onbrandbare vloeistof. Het is stabiel, maar reageert gemakkelijk met basen en metalen. Het heeft de mogelijkheid om slechts één proton te ioniseren en te doneren. Omdat het een sterk zuur is, is de zuurdissociatieconstante van HCl erg groot.
HCl wordt gebruikt in de kunstmest-, rubber-, textiel- en kleurstofindustrieën. Het is ook een veel gebruikt zuur in laboratoria voor basistitraties, of om zure media te leveren, of om basische oplossingen te neutraliseren, enz.
Wat is het verschil tussen waterstofchloride en zoutzuur?
