Hydrolyse versus uitdroging Synthese
Hydrolyse en dehydratiesynthese zijn twee hoofdreacties die worden gebruikt bij organische syntheseprocedures. Afgezien van hun industriële en experimentele toepassingen zijn deze twee reacties vooral belangrijk in biologische systemen. Ze spelen een vrij grote rol in onze metabolische activiteiten en worden altijd gemedieerd door enzymen om selectieve hydrolyse of dehydratatiesynthese uit te voeren.
Hydrolyse
Hydrolyse is een term die van Griekse oorsprong komt. Hydro betekent water en lysis betekent scheiding; wat ons de betekenis geeft "scheiden door het gebruik van water". Als een molecuul een watermolecuul krijgt en in delen wordt afgebroken, wordt dit proces hydrolyse genoemd. Zoals we allemaal weten, is het verbreken van banden een degraderend proces, en daarom valt deze reactie onder katabolisme wanneer ze wordt toegepast op biologische systemen. Niet alle bindingen kunnen worden gehydrolyseerd. Enkele veel voorkomende voorbeelden zijn hydrolyse van zouten van zwakke zuren en zwakke basen, hydrolyse van esters en amiden, en hydrolyse van biomoleculen zoals polysacchariden en eiwitten. Wanneer een zout van een zwak zuur of een zwakke base aan water wordt toegevoegd, breekt water spontaan in tot H + en OH- en vormt het de geconjugeerde base of zuur, waardoor het medium zuur of basisch wordt, afhankelijk van de stof. Ester- en amidebindingen worden zowel in synthetische organische reacties als in biologische systemen gehydrolyseerd.
Hydrolyse is een proces van het verbreken van verbindingen, dus een manier om energie vrij te maken. Het is de belangrijkste reactie die betrokken is bij het vrijkomen van energie in ons lichaam. De complexe moleculen die we eten als voedsel worden door verschillende enzymen afgebroken tot eenvoudige moleculen en de vrijgekomen energie wordt opgeslagen in ATP; de energetische valuta van het lichaam. Wanneer energie nodig is voor biosynthese of actief transport van stoffen door celmembranen, wordt ATP gehydrolyseerd en komt de opgeslagen energie vrij.
Uitdroging Synthese
Uitdrogingssynthese, zoals de naam al aangeeft, is een proces dat moleculen synthetiseert door watermoleculen te verwijderen. Er zijn twee manieren om dit te doen. Een daarvan is om een watermolecuul uit een stof te verwijderen, wat een onverzadigde binding oplevert. Dit wordt gedaan door OH- op OH2 + te protoneren en daardoor een goede vertrekkende groep te maken. Dehydratatiemiddelen zoals Conc. Sulphuric, Conc. Fosforzuur en aluminiumoxide zijn erg populair voor deze reactie. De andere methode is om twee afzonderlijke moleculen aan te brengen en, door een OH- van de ene en een H + van de andere te verwijderen, ze te condenseren tot één groot molecuul. Dit wordt gebruikt in organische reacties zoals aldolcondensatie, estersynthese en amidesynthese. Het type twee wordt in biologische systemen gebruikt om moleculen te biosynthese.
Polysaccharidesynthese met behulp van mono en disacchariden, eiwitsynthese met aminozuren zijn twee belangrijke voorbeelden. Omdat de reactie hier betrokken is bij het maken van banden, is het een anabole reactie. In tegenstelling tot hydrolyse vragen deze condensatiereacties energie. In synthetische organische chemie wordt het geleverd als thermische energie, druk enz. En in biologische systemen door ATP-hydrolyse.
Wat is het verschil tussen hydrolyse en dehydratiesynthese?
• Hydrolyse is een proces waarbij een watermolecuul aan een systeem wordt toegevoegd, maar dehydratatiesynthese is een proces waarbij een watermolecuul uit een systeem wordt verwijderd.
• Hydrolyse scheidt moleculen in delen (meestal) en dehydratatiesynthese condenseert moleculen tot een groter molecuul.
