Maïs versus eelt
Eeltplekken en likdoorns zien er op het eerste gezicht hetzelfde uit. Maïs kan worden beschouwd als een speciaal type eelt. Beide zijn gevolgen van herhaald trauma; daarom kunnen beide gemakkelijk worden voorkomen door plaatselijk, herhaald trauma te vermijden. Zowel eeltplekken als likdoorns kunnen teruggroeien na chirurgische verwijdering. In dit artikel wordt nader ingegaan op deze voetproblemen.
Eelt
Eelt is een huidgebied dat dikker is geworden nadat het is blootgesteld aan regelmatig, aanzienlijk, herhaald trauma. Callositeiten komen meestal voor op de zolen op dragende punten. Ze zijn een afweermechanisme om de onderliggende structuren te beschermen. Eelt treedt op als de wrijving matig frequent is. Als de frequentie van trauma erg hoog is, wordt de huid dunner en ontstaan er blaren in plaats van eeltplekken. Eeltvorming komt veel voor en is in de meeste gevallen onschadelijk. Bij diabetici vormt het echter een ernstig probleem.
Diabetes veroorzaakt verstopping van slagaders die bloed naar benen en voeten voeren. Het verdooft ook de handen en voeten, waardoor verwondingen onopgemerkt blijven. Als we op iets scherps stappen, trekken we de voet onmiddellijk terug. Door gevoelloosheid kunnen diabetici de pijn niet voelen en is de beschermende terugtrekking van de voet afwezig. Er zijn gevallen geweest waarin een kleine spijker die diep in de zool is gestoken, een paar dagen onopgemerkt blijft. Infecties komen vaak voor bij diabetici. Door een slechte bloedtoevoer naar de voeten is de afweer tegen infecties slecht. Al deze factoren leiden tot arteriële voetulcera, infectie en amputatie. Iedereen moet zich zeer bewust zijn van zijn voeten. Dagelijkse inspectie van de voeten, veelvuldig wassen, het afkrabben van eeltplekken en het dragen van beschermend schoeisel om de gewichtdragende punten weg te verplaatsen van eeltplekken spelen een vitale rol bij het behouden van gezonde voeten.
Maïs
Likdoorns zijn elliptisch gevormde verdikte delen van de huid. Ze komen meestal voor op het bovenste deel van de voet en minder vaak op de zolen. Likdoorns ontstaan wanneer drukpunten in schoenen in een elliptische beweging tegen de huid schuren. Het midden van de laesie vertegenwoordigt het werkelijke drukpunt. Omgeving groeit door de continue stimulatie. Likdoorns kunnen teruggroeien, zelfs na chirurgische verwijdering. Daarom is het verwisselen van schoenen na een operatie essentieel.
Er zijn twee soorten likdoorns; harde likdoorns en zachte likdoorns. Harde likdoorns komen voor op een platte, ruwe huid. Ze hebben de vorm van een trechter. Ze hebben brede verbrede toppen en puntige bodems. De druk die op het bovenoppervlak wordt uitgeoefend, wordt overgebracht naar diepe weefsels aan de onderkant en wordt versterkt door het kleine oppervlak aan de onderkant. Harde likdoorns kunnen daarom diepe weefselzweren veroorzaken. Zachte likdoorns komen voor tussen de tenen. Ze zijn vochtig en houden ook de omliggende huid vochtig. Het centrum van zachte likdoorns is stevig en verhard.
Likdoorns worden gemakkelijk voorkomen dan behandeld. Ze kunnen spontaan oplossen. Salicylzuur kan likdoorns oplossen. Behandeling van likdoorns is belangrijk bij diabetici omdat drukpunten kunnen veranderen in diabetische voetulcera. Deze kunnen bij amputatie terechtkomen.
Wat is het verschil tussen eelt en maïs?
• Eellen ontstaan meestal op de voetzolen, terwijl likdoorns zich vormen op het dorsale gedeelte van de voeten.
• Eeltplekken hebben geen specifieke architectuur terwijl likdoorns dat wel hebben.
• Eeltplekken ontstaan met herhaalde onregelmatige wrijving, terwijl likdoorns zich vormen wanneer de wrijving elliptisch is.
• Callositeiten worden geassocieerd met oppervlakkige weefselulceratie, terwijl likdoorns worden geassocieerd met diepe weefselulceratie.
Lees ook het verschil tussen maïs en wrat
