Gonorroe versus Chlamydia
Gonorroe en chlamydia zijn beide seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA). Beiden zenden via intiem contact. Beide infecties zijn bacterieel en reageren op antibiotica. Beide infecties gedijen goed bij personen met een aangetast immuunsysteem. Beide infecties vertonen meestal dezelfde symptomen, maar er zijn verschillen tussen de symptomatologie, die hier in detail worden besproken.
Chlamydia
Chlamydia tast verschillende systemen aan. Daarom variëren de symptomen van chlamydia afhankelijk van het aangetaste orgaansysteem. Chlamydia-longontsteking is de meest voorkomende chlamydia-infectie in het lichaam. Het verspreidt zich via druppels. Het veroorzaakt keelpijn, heesheid van de stem, oorontstekingen gevolgd door longontsteking. Het wordt gemakkelijk gediagnosticeerd met bloedonderzoeken voor chlamydia-infecties. Chlamydia-pneumonie reageert goed op tetracycline.
Chlamydia psittaci veroorzaakt psittacose. Het is een ziekte die wordt verkregen door besmette vogels. Symptomen zijn onder meer hoofdpijn, koorts, droge hoest, lethargie, artralgie, anorexia, duizeligheid en braken. Extra pulmonale kenmerken zijn legio, maar ze zijn zeldzaam. Het kan meningitis, encefalitis, infectieuze endocarditis, hepatitis, nefritis, huiduitslag en miltvergroting veroorzaken. Serologie voor chlamydia bevestigt de diagnose chlamydia. Röntgenfoto van de borst vertoont fragmentarische consolidatie (te zien als schaduwen op de röntgenfilm). De beste behandeling voor chlamydia psittaci is tetracycline.
Chlamydia veroorzaakt een seksueel overdraagbare aandoening (SOA), die zich presenteert met urethrale of vaginale afscheiding. Chlamydiale genitale infectie kan asymptomatisch zijn of kan zich presenteren als een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Chlamydia kan zich langs de vagina en de baarmoeder naar boven verspreiden en zo bekkenontsteking veroorzaken. Dit resulteert in verklevingen rond de eileiders en die kunnen leiden tot buitenbaarmoederlijke zwangerschappen. Urethrale uitstrijkje voor chlamydia is diagnostisch. Chlamydia-antigenen en nucleïnezuurprobe-assays zijn ook bevestigende tests.
Gonorroe
Gonorroe is een urineweginfectie veroorzaakt door Neisseria-gonorroe. Gonorroe is een bacterie die in de cellen kan overleven. Wanneer ze na Gramkleuring onder een krachtige optische microscoop worden gezien, verschijnen ze als Gram-negatieve diplokokken. Wanneer een bacterie bolvormig is, wordt hij een coccus genoemd en wanneer een bacterie staafvormig is, wordt hij een bacil genoemd. Diplococcus betekent dat bacteriën in paren voorkomen.
Gonorroe verspreidt zich via intiem contact. De bacterie kan beschadigde of ontstoken huid en slijmvliezen passeren en weefseloppervlakken koloniseren. Urethra is de meest voorkomende infectieplaats bij mannen. Gonococale urethritis presenteert zich met ernstige brandende pijn tijdens het urineren, etterende afscheiding uit de urethra, pijn in de onderbuik, koorts en malaise.
De diagnose van gonorroe is eenvoudig en de behandeling mag niet worden uitgesteld totdat de microbiologische diagnose is gesteld. De definitieve diagnose wordt gesteld door een kweek van urethrale pusuitstrijkjes te onderzoeken. Ondersteunende behandeling en antibiotica die effectief zijn tegen gramnegatieve bacteriën zijn de principes van het beheersen van gonorroe. Vrouwen kunnen vaginitis, cervicitis, bekkenontsteking en urethritis krijgen met een Gonokokkeninfectie.
Wat is het verschil tussen Gonorroe en Chlamydia?
• Chlamydia is een extracellulair organisme, terwijl gonorroe een intracellulair organisme is.
• Gonorroe treft voornamelijk de urinewegen, terwijl chlamydia net zo vaak andere systemen treft.
• Chlamydia veroorzaakt vaker systemische ziekte dan gonorroe.
• Gonorroe komt vaker voor dan chlamydia.
• Beide infecties reageren op verschillende antibiotica.
Lees verder:
1. Verschil tussen Chlamydia en schimmelinfectie
