Belangrijkste verschil - Gensequencing versus DNA-vingerafdrukken
Het sequencen van DNA is een belangrijke techniek in de moleculaire genetica waarbij de nucleotidesequentie van een bepaalde DNA-sequentie of het hele genoom van een organisme wordt bepaald. Hierdoor kan de onderzoeker of de diagnosticus de mutaties van DNA-sequenties bepalen en het ene organisme van het andere onderscheiden op basis van hun genetische samenstelling. Gensequencing is de sequentiebepaling van een gen of een DNA-fragment via Sanger-sequencing of Next generation sequencing. DNA-vingerafdrukken omvatten een techniek die bekend staat als Restrictiefragmentlengtepolymorfisme (RFLP), waarbij DNA-monsters van twee of meer proefpersonen worden gefragmenteerd en geanalyseerd om de identiteit van een persoon te bepalen. Dit is het belangrijkste verschil tussen gensequentiebepaling en DNA-vingerafdrukken.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat is gensequencing
3. Wat is DNA-fingerprinting
4. Overeenkomsten tussen gensequencing en DNA-fingerprinting
5. Vergelijking zij aan zij - Gensequencing versus DNA-fingerprinting in tabelvorm
6. Samenvatting
Wat is gensequencing?
Gensequentiebepaling wordt gedaan om de nucleotidesequentie van een bepaald gen te bepalen. Als het hele genoom wordt gesequenced, wordt dit Whole Genome-sequencing genoemd. Aanvankelijk werd gensequentiebepaling gedaan met behulp van chemische methoden die schadelijke chemicaliën zoals pyridine gebruikten; deze techniek werd al snel stopgezet vanwege de giftige aard van het experiment. Momenteel wordt de sequentiebepaling van een gen meestal gedaan met behulp van een methode die bekend staat als Sanger-sequencing, waarbij gebruik wordt gemaakt van een ketenbeëindigingsstap door deoxyribonucleïnezuren. De reactie wordt uitgevoerd in vier afzonderlijke reageerbuizen waar in elke reageerbuis de primer wordt gelabeld met behulp van een fluorescentiemarker die uiteindelijk de volgorde van het specifieke fragment zal bepalen. Geautomatiseerde Sanger-sequencing maakt gebruik van een detector om de fluorescentiesignalen te detecteren en de resultaten te leveren.
Figuur 01: DNA-sequentiebepaling
Next Generation-sequencing is de meest recente ontwikkeling van sequentiemethoden en is een techniek met hoge doorvoer die gelijk staat aan het tegelijkertijd uitvoeren van 1000 Sanger-sequentiereacties. De belangrijkste kenmerken van Next Generation Sequencing zijn;
- Zeer parallel - er vinden veel sequentiereacties tegelijkertijd plaats.
- Microschaal - reacties zijn klein, en er kunnen er veel tegelijk op een chip worden uitgevoerd.
- Snel - aangezien reacties parallel worden uitgevoerd, zijn de resultaten veel sneller klaar.
- Kortere lengte - lezingen variëren doorgaans van 505050-700700700 nucleotiden lang.
Gensequentiebepaling wordt voornamelijk gebruikt om de sequentie van een nieuw gen te bepalen of om mutaties van een gen dat aanwezig is in zieke toestanden te analyseren en om de genetische basis van ziekten te bevestigen. Het wordt ook toegepast op het gebied van landbouwbiotechnologie om nieuwe variëteiten van plantensoorten te bepalen en om plantgenen te identificeren die verantwoordelijk zijn voor gunstige agronomische eigenschappen zoals plaagresistentie, ziekteresistentie en droogteresistentie.
Wat is DNA-vingerafdrukken?
DNA-fingerprinting is een techniek die voornamelijk in forensisch onderzoek wordt gebruikt om de identiteit te bevestigen van een persoon die betrokken is bij een forensisch onderzoek. Vroeger werd DNA-vingerafdrukken gedaan met behulp van een hybridisatietechniek met behulp van fluorescerende of radioactief gelabelde markers. Momenteel wordt DNA-vingerafdrukken gedaan met behulp van de techniek RFLP. Deze techniek maakt gebruik van restrictie-enzymen, dit zijn enzymen die in staat zijn om DNA op specifieke sequenties te hakken. Wanneer twee monsters voor analyse worden gebracht, worden beide monsters gedigereerd met dezelfde restrictie-enzymen om fragmenten op te leveren. Als de twee monsters vergelijkbaar zijn, moet het beeld van de elektroforesegel voor beide monsters identiek zijn. Als het niet vergelijkbaar is, zullen de gelafbeeldingen niet identiek zijn. De identiteit van een persoon kan dus met deze techniek worden bevestigd.
DNA-vingerafdrukken worden meestal gebruikt om de ware verdachte van een plaats delict te vinden door de beschikbare biologische monsters op de plaats delict te analyseren. Uit deze beschikbare monsters (haar / sperma / spuug / bloed) wordt DNA geëxtraheerd en met de DNA-monsters van de verdachten geanalyseerd om de ware boosdoener te bepalen.
Wat zijn de overeenkomsten tussen gensequencing en DNA-vingerafdrukken?
- In beide gevallen is het geanalyseerde monster een DNA-monster.
- Elektroforese wordt gebruikt om de resultaten in beide technieken te bepalen.
Wat is het verschil tussen gensequencing en DNA-vingerafdrukken?
Diff Artikel Midden voor Tafel
Gensequencing versus DNA-vingerafdrukken |
|
| Gensequencing is het proces dat de nucleotidesequentie van een bepaald gen of het hele genoom bepaalt. | Bij DNA-vingerafdrukken wordt een techniek gebruikt waarbij DNA-monsters van twee of meer proefpersonen worden gefragmenteerd en geanalyseerd om de identiteit van een persoon te bepalen. |
| Basis van de technologie | |
| Sequentiemethoden zoals Sanger-sequencing of Next Generation-sequencing worden gebruikt bij gensequencing. | Beperkingsfragmentlengtepolymorfisme wordt gebruikt om twee monsters van proefpersonen bij DNA-vingerafdrukken te analyseren. |
| Toepassingen | |
| Gensequencing wordt voornamelijk gebruikt in genetische studies om nieuwe genen te analyseren, om mutaties te identificeren en om gevolgtrekkingen te ontwikkelen op basis van genetische diagnostiek. | Bij forensisch onderzoek wordt DNA-fingerprinting gebruikt om conclusies te trekken over de identiteit van een verdachte. |
Samenvatting - Gensequencing versus DNA-vingerafdrukken
Gensequencing en DNA-fingerprinting zijn twee populaire tests geworden die worden uitgevoerd om een bepaald gen te karakteriseren of om een bepaalde persoon te identificeren met behulp van de genetische vingerafdruk van de persoon. Deze technieken zijn nauwkeurig en snel en worden uitgevoerd door bekwaam personeel om bevestigde resultaten af te leiden. Het verschil tussen gensequencing en DNA-fingerprinting is dat gensequencing zich richt op het vinden van de exacte nucleotidevolgorde van het gen, terwijl DNA-fingerprinting zich richt op bevestiging van de identiteit van individuen in forensische studies.
Download de pdf-versie van gensequencing versus DNA-vingerafdrukken
U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citatienota. Download hier de pdf-versie. Verschil tussen gensequencing en DNA-vingerafdrukken
