HMO versus PPO
HMO en PPO zijn twee beroemde beheerde gezondheidsprogramma's in de Verenigde Staten voor werknemers. Het verschil tussen HMO of Health Maintenance Organizations en PPO of Preferred Provider Organization is dat, in tegenstelling tot HMO, onder PPO de werknemers de vrijheid hebben om een arts van hun keuze te raadplegen zonder bang te hoeven zijn de hele rekening te betalen.
In de Verenigde Staten, vooral bij bedrijven, is het een norm dat werkgevers hun werknemers gezondheidszorg moeten bieden. Dit kan terecht komen in de vorm van compensatie of een beheerd gezondheidsprogramma zoals een ziekteverzekering. Het beheerde gezondheidsprogramma omvat een medisch team zoals artsen, ziekenhuizen en klinieken met laboratorium-, apotheek- en röntgenfaciliteiten. In enkele gevallen kan de werkgever van de werknemers verlangen dat ze naar een vermelde gezondheidsinstelling gaan, in andere gevallen; de werkgever biedt de werknemer eenvoudig een ziektekostenverzekering en vergoedt de werknemer alle of een percentage van de medische rekeningen. Twee zeer bekende beheerde gezondheidsprogramma's die in de Verenigde Staten aanwezig zijn, zijn HMO en PPO.
HMO
HMO staat voor Health Maintenance Organization die van de werkgever verlangt dat hij de werknemers voorziet van een medisch netwerk dat bestaat uit artsen, ziekenhuizen en klinieken die zijn uitgerust met alle nodige faciliteiten. De werknemers krijgen een arts toegewezen die de diensten van een persoonlijke arts en alle medische basisdiensten zal verlenen. Indien een medewerker een specialist nodig heeft, zal de arts de patiënt moeten doorverwijzen naar een in het netwerk aanwezige specialist. In dit geval wordt de medische factuur afgehandeld door de werkgever. Indien de medewerker echter een specialist buiten het netwerk wil raadplegen, is de medewerker verantwoordelijk voor de rekening.
PPO
PPO staat voor Preferred Provider Organization die bestaat uit een netwerk van zowel huisartsen als specialisten. Met dit programma kan de medewerker zijn voorkeursarts selecteren. Kiest de werknemer een zorgaanbieder uit het voorkeursnetwerk, dan is de werknemer alleen aansprakelijk voor het vooraf bepaalde jaarlijkse aftrekbare bedrag van de nota. Kiest de werknemer echter een arts van buiten het voorkeursnetwerk, dan is de werknemer een hoger bedrag verschuldigd en dient hij bij PPO een verzoek om vergoeding in.
Verschil tussen HMO en PPO
Onder HMO kunnen alleen artsen uit het geselecteerde netwerk worden gekozen, terwijl de werknemer diensten kan kiezen binnen het voorkeursnetwerk in PPO of ook iemand van buiten kan raadplegen en vervolgens een aanvraag voor terugbetaling kan indienen bij PPO.
Om een specialist onder HMO te raadplegen, moet de werknemer ook van zijn arts verlangen dat deze naar een specialist verwijst, terwijl onder PPO geen verwijzingen vereist zijn en de werknemer iedereen uit het netwerk kan selecteren. Werknemers kunnen er zelfs voor kiezen om artsen buiten dienst te raadplegen onder PPO zonder zich zorgen te hoeven maken dat ze het volledige bedrag uit eigen zak moeten betalen, aangezien dit later wordt terugbetaald. Bij HMO kost een dienst buiten het netwerk de werknemer het volledige bedrag zonder enige terugbetaling.
In het kort:
Volgens beide medische plannen is de werkgever aansprakelijk voor de ziektekostenverzekering van de werknemers, maar werknemers geven de voorkeur aan PPO vanwege de vrijheid om een arts van hun keuze te raadplegen. Onder beide diensten dekken werkgevers niet alleen hun werknemers, maar ook de directe familie, bijvoorbeeld echtgenoot en kinderen. In beide gevallen krijgen werknemers een goede gezondheidsbehandeling voor zichzelf en hun gezin.
