Katholieke Bijbel versus Baptistenbijbel
De Bijbel is waarschijnlijk het meest populaire en boeiende boek aller tijden met miljoenen exemplaren die elk jaar worden verkocht. Met zijn rijke geschiedenis en vele versies en vertalingen om uit te kiezen, zoeken mensen dit boek van nature voor begeleiding, wijsheid en troost. Maar wat de meeste mensen niet weten, is dat vanwege het aantal boeken dat door verschillende auteurs is geschreven in de 1600 jaar dat het werd gemaakt, de christelijke bijbel twee verschillende versies heeft.
Tijdens de intertestamentische periode of rond 100 n. Chr., De tijd tussen de schepping van het Oude Testament en het Nieuwe Testament, heeft een groep Joodse rabbijnen het aantal boeken en bepaalde passages in de Joodse Schrift herzien. De groep boeken, ook wel de apocriefen genoemd, werd geacht geen inspiratie te hebben. Deze herzieningen omvatten de verwijdering van de eerste Makkabeeën, Baruch, De wijsheid van Salomo, de tweede Makkabeeën, Tobit, Judith, Sirach of Ecclesiasticus, enkele passages in Esther, en de verhalen van Susanna en Bel en de Draak in het boek Daniël. De christenen volgden deze herziening echter niet en bleven de oude versie van de Septuaginta met 46 boeken gebruiken als het Oude Testament.
Rond 1500, tijdens het Concilie van Trente, verklaarde de Rooms-Katholieke Kerk de 7 geheime boeken of Deuterocanonieke boeken officieel als onderdeel van hun Heilige Schrift. Vanwege dit decreet bevat de officiële rooms-katholieke bijbel de originele 46 boeken voor het Oude Testament. Sommige christenen waren het echter niet eens met de beslissing van de rooms-katholieke kerk en plaatsten vraagtekens bij de inhoud van het boek. De rooms-katholieke geleerde, Jerome genaamd, en de stichter van de Lutherse Kerk, Maarten Luther, zijn enkele van de prominente figuren die de aanvaarding van de Deuterocanonieke boeken betwistten.
De productie van de Baptistenbijbel omvatte echter nog steeds de apocriefen, maar vanwege de vragen over de geldigheid en het gebrek aan inspiratie werden de apocriefen gescheiden van het Oude Testament. Dit ging zo door tot rond het midden van de 19e eeuw, toen de sectie als minder belangrijk werd beschouwd en vervolgens volledig werd verwijderd uit de publicatie van de Baptistenbijbel en de meeste protestantse Bijbels.
In tegenstelling tot het Oude Testament zijn de 27 boeken van het Nieuwe Testament sinds de late oudheid universeel aanvaard door zowel katholieken als baptisten. Het Nieuwe Testament omvat de vier boeken van de Evangeliën, de Handelingen van de Apostelen, de 10 brieven van de apostel Paulus, drie pastorale brieven, Hebreeën, de zeven algemene brieven en het boek Openbaring. Hoewel de volgorde van de boeken van het Nieuwe Testament voor sommige christenen varieert, zijn de baptistenbijbel en de katholieke bijbel dezelfde.
Een ander belangrijk aspect bij het bespreken van het verschil tussen de katholieke bijbel en de baptistenbijbel zijn de teksten waarin ze werden vertaald. De katholieke bijbel is vertaald uit de Latijnse Vulgaat en Codex Vaticanus, terwijl de Baptistenbijbel voornamelijk afkomstig is uit de Textus Receptus.
Met de kleurrijke geschiedenis en de variaties op de Bijbel is het inderdaad een van de meest fascinerende boeken om te lezen. Geen wonder dat mensen motivatie en wijsheid blijven halen uit dit eeuwenoude boek met zijn intrigerende creatie en inspirerende inhoud.
