Interne audit versus wettelijke audit
Hoewel er in alle organisaties een accountant is om de financiële transacties vast te leggen en voor de algemene boekhouding, moeten bedrijven een audit ondergaan die een soort controle is van de jaarrekening van het bedrijf die door de accountant is opgesteld. Deze wettelijke controle wordt uitgevoerd onder de bepalingen van de Companies Act 1956 (om adviezen te geven op grond van artikel 227 van de wet). Deze wettelijke controle is een instrument om de belangen van de aandeelhouders van de vennootschap te behartigen en ervoor te zorgen dat de organisatie financieel naar tevredenheid presteert. Er zijn echter bedrijven die een interne audit laten uitvoeren om er zeker van te zijn dat ze de regels en voorschriften van de boekhouding naleven en om de verklaringen van accountants te verifiëren. Er zijn veel verschillen tussen een interne audit en een wettelijke controle en deze zullen in dit artikel worden belicht.
Interne audit is niet verplicht en het is de keuze van het management van het bedrijf om het te laten doen door zijn interne auditors. Het management wil niet rood worden geconfronteerd in geval van onregelmatigheden tijdens de wettelijke controle. Daarom wordt er, om de werking van de onderneming in de gaten te houden, interne audit uitgevoerd. Of er nu een interne audit is uitgevoerd of niet, er wordt een wettelijke audit uitgevoerd die commentaar geeft op de effectiviteit van de jaarrekening van de onderneming. Het is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat de onderneming de regels en voorschriften volgt bij het bijhouden van haar boekhouding en dat er geen compromissen worden gesloten met de financiële belangen van de aandeelhouders.
Het meest opvallende verschil zit in de benoeming van de accountant. Terwijl interne auditors worden benoemd door het management van de vennootschap, worden commissarissen benoemd door de aandeelhouders van de vennootschap. Een ander verschil zit in de kwalificaties van de accountants. Hoewel het voor wettelijke auditors verplicht is om erkend registeraccountant te zijn, is het niet noodzakelijk voor interne audit en kan het management personen aanwijzen die het geschikt acht.
Het belangrijkste doel van wettelijke controle is om een eerlijke en onpartijdige beoordeling te geven van de financiële prestaties van de organisatie en tegelijkertijd te proberen eventuele discrepanties en fraude op te sporen. Interne audit probeert ook eventuele anomalieën en fouten op te sporen die mogelijk in de financiële overzichten zijn geslopen. Het interne management kan de reikwijdte van de wettelijke controle op geen enkele manier wijzigen, zoals het geval is bij interne audit, waarbij de wederzijdse instemming van het management en de auditors voldoende is om de reikwijdte van de audit te bepalen. Terwijl de commissarissen van een wettelijke audit hun eindverslag voorleggen aan de aandeelhouders in hun algemene vergadering, wordt het verslag van de interne audit door de commissarissen aan het management overhandigd. Eenmaal benoemd,de externe accountant is buitengewoon moeilijk te verwijderen en het management moet de toestemming van de centrale overheid nemen nadat de raad van bestuur een voorstel daartoe heeft aanbevolen. Anderzijds kan het management op elk moment interne auditors verwijderen.
In het kort:
Verschil tussen interne audit en wettelijke audit
• Hoewel het doel van zowel wettelijke als interne audit hetzelfde is en dat is om de financiële prestaties van de onderneming te verifiëren en ervoor te zorgen dat alle regels en voorschriften worden nageleefd in de boekhouding, is de reikwijdte van de wettelijke audit veel ruimer dan de interne audit.
• Interne auditors zijn verantwoording verschuldigd aan het management, terwijl commissarissen verantwoording afleggen aan de aandeelhouders.
