Doop versus bevestiging
Religie biedt een basis waarop mensen hun geloof kunnen bouwen. Door de geschiedenis heen zijn er tijden geweest dat een enkele religie in onderafdelingen was verdeeld om aan te sluiten bij de persoonlijke overtuigingen van haar volgelingen. Wanneer men over religie spreekt, kan men niet blijven zonder de verschillende praktijken te bespreken die ermee verbonden zijn. Doop en bevestiging zijn twee van dergelijke praktijken die door de tijd heen met het christendom zijn verbonden.
Wat is de doop?
De doop kan worden gedefinieerd als een aanname en toelating die in het christendom met water wordt beoefend, een ritus waarvan de oorsprong kan worden herleid tot de canonieke evangeliën waarin staat dat Jezus werd gedoopt. Het wordt ook wel een sacrament en een verordening van Jezus Christus genoemd, terwijl het in bepaalde denominaties ook wel doop wordt genoemd. In de meeste gevallen is de term doop gereserveerd voor de doop van zuigelingen.
Onder de vroege christenen was de gebruikelijke vorm van doop de gehele of gedeeltelijke onderdompeling van de persoon in het water. Tegenwoordig wordt de meest populaire vorm van doop echter affusie genoemd, waarbij driemaal water op het voorhoofd wordt gegoten.
Bepaalde christenen zoals de Quakers, Christian Scientists, de Unitariërs en het Leger des Heils beschouwen de doop als onnodig en beoefenen deze niet meer. Onder degenen die de ritus beoefenen, bestaan er vele variaties, en sommigen dopen alleen in Jezus 'naam, terwijl anderen dopen' in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest '.
Wat is bevestiging?
Bevestiging in bepaalde christelijke denominaties kan worden gedefinieerd als een inwijdingsritueel die wordt uitgevoerd door middel van gebed, handoplegging of zalving, met als doel de gave van de Heilige Geest te schenken. Bevestiging wordt gezien als de verzegeling van het verbond dat in de Heilige Doop tot stand is gekomen, terwijl in bepaalde denominaties bevestiging aan de ontvanger het volledige lidmaatschap van een plaatselijke gemeente verleent. In andere wordt gezegd dat bevestiging 'de band met de kerk volmaakt', aangezien een gedoopt lid al als lid wordt beschouwd.
Onder degenen die bevestiging als een sacrament beschouwen, zijn Anglicanen, rooms-katholieken, oosters-orthodoxe, oosters-orthodoxe kerken prominent aanwezig. Terwijl in het oosten de bevestiging onmiddellijk na de doop wordt verleend, gebeurt dit in het westen wanneer een volwassene wordt gedoopt.
Wat is het verschil tussen doop en bevestiging?
Doop en bevestiging zijn twee praktijken die in het christendom worden gebruikt, en beide worden beschouwd als inwijdingsriten. De twee termen kunnen echter niet door elkaar worden gebruikt, omdat het beide unieke praktijken zijn die individuele betekenis hebben.
• De doop wordt meestal verricht bij zuigelingen. Bevestiging is een ritus die volgt op de doop en wordt meestal bij volwassenen uitgevoerd.
• De doop vindt plaats via water, wat inhoudt dat de persoon gereinigd is van alle zonde en herboren en geheiligd is in Christus. Bevestiging wordt verricht door gebed, zalving en handoplegging die het geloof versterken van degenen die al gedoopt zijn.
• De doop wordt volgens het katholicisme als strikt noodzakelijk voor redding beschouwd. Bevestiging wordt volgens het katholicisme niet strikt noodzakelijk geacht voor redding, hoewel het wel noodzakelijk wordt geacht voor christelijke volmaaktheid.
Gerelateerde berichten:
