Factoring versus verbeurdverklaring
Factoring en forfeiting zijn beide mechanismen die worden gebruikt bij het financieren van internationale handelstransacties om de ontvangsten van onbetaalde facturen en vorderingen veilig te stellen. In beide gevallen wordt het risico van incasso van de verkoper overgedragen aan een derde partij, en afhankelijk van het feit of de overeenkomst regres of non-regres is, draagt de derde partij het risico van niet-betaling. Het artikel biedt een duidelijk overzicht van deze termen en legt de overeenkomsten en verschillen uit tussen factoring en forfeiting.
Wat is factoring?
Factoring is een financiële transactie waarbij bedrijven hun vorderingen tegen een verlaagd tarief verkopen aan financiële instellingen, ook wel factoren genoemd. De factor vordert dan het totale bedrag terug op de debiteur. Factoring is een vorm van factuurfinanciering. Een bedrijf houdt rekening met zijn debiteuren om onmiddellijk contanten te krijgen in plaats van te moeten wachten tot de debiteuren hebben betaald. Exportfactoring wordt vaak gebruikt bij internationale handelstransacties waarbij een bedrijf zijn buitenlandse vorderingen recupereert door middel van factoring, waardoor het kredietrisico wordt geëlimineerd. Er zijn een aantal soorten factoring, waaronder factoring zonder regres, factoring met regres, factoring bij export, factoring van schulden, commerciële factoring en reverse factoring. Bij non-recourse factoring vangt de factor het risico van wanbetaling volledig op, ongeacht of de debiteuren aan hun betalingsverplichting voldoen. Net als bij regresfactoring, moet het bedrijf die facturen terugkopen als de vorderingen niet binnen 60-120 dagen aan de factor worden betaald. Debite factoring is het proces waarbij het bedrijf een lening ontvangt tegen hun debiteuren en onbetaalde facturen van de factor. Zodra de debiteuren hebben betaald, kan de factor het geleende geld terugkrijgen. Commerciële factoring is waar de factor alleen onmiddellijke contanten biedt door debiteuren te kopen, maar ook het verkoopboek en de cashflow van het bedrijf beheert. De betrokkenheid van de derde partij wordt vertrouwelijk gehouden voor klanten, waardoor het bedrijf een goede werkrelatie met hun klanten kan onderhouden. Omgekeerde factoring is ook een vorm van factoring waarbij de debiteur de factorgelden betaalt die hij verschuldigd is, en de factor in ruil daarvoor deze gelden aan het bedrijf betaalt.
Wat is verbeurd?
Verbeurdverklaring lijkt sterk op het in rekening brengen van de factoring dat vorderingen door een verbeurder worden gekocht met korting, waardoor het bedrijf zekerheid van betaling krijgt. Bij verbeurdverklaring gaat het om grote projecten, transacties met grote waarde, kapitaalgoederen en commodities en biedt het een krediettermijn van bijvoorbeeld vijf jaar. Verbeurdverklaring is populair bij bedrijven en exporteurs die hoogwaardige kapitaalgoederen verkopen, omdat het betalingszekerheid biedt. Het biedt het bedrijf ook een onmiddellijke bron van cashflow in plaats van te moeten wachten op een lange uitbetalingstermijn.
Wat is het verschil tussen factoring en forfeiting?
Factoring en verbeurdverklaring lijken sterk op elkaar en zijn diensten die worden aangeboden aan verkopers, met name exporteurs die internationale handelstransacties uitvoeren om hun vorderingen veilig te stellen. Factoring, ook wel factuurfactoring genoemd, is een soort factuurfinanciering waarbij de facturen en debiteuren van een bedrijf met een factor met korting worden gekocht. Forfeiting lijkt ook erg op factoring. Het enige grote verschil tussen factoring en forfeiting ligt in de soorten goederen en de kredietperiode. Terwijl factoring zich bezighoudt met vorderingen op gewone goederen, worden deals met kapitaalgoederen, grondstoffen en voornamelijk transacties met een hoge waarde verbeurd. Met betrekking tot de kredietperiode geldt factoring voor kortlopende vorderingen die gewoonlijk binnen 90 dagen vervallen, terwijl verbeurdverklaring betrekking heeft op vorderingen op langere termijn die doorgaans tot vijf jaar duren.
Samenvatting:
Factoring versus verbeurdverklaring
• Factoring en forfeiting zijn beide mechanismen die worden gebruikt bij het financieren van internationale handelstransacties om de ontvangsten van onbetaalde facturen en vorderingen veilig te stellen.
• De definitie van factoring is als volgt: factoring is een financiële transactie waarbij bedrijven hun vorderingen aan financiële instellingen verkopen, ook wel factoren genoemd tegen een verdisconteerd tarief.
• Er zijn een aantal soorten factoring, waaronder factoring zonder regres, factoring met regres, factoring bij export, factoring van schulden, commerciële factoring en reverse factoring.
• Verbeurdverklaring lijkt sterk op het feit dat vorderingen worden gekocht door een verbeurder met korting, waardoor de onderneming zekerheid van betaling krijgt.
• Terwijl factoring zich bezighoudt met vorderingen op gewone goederen, verbeurde deals met kapitaalgoederen, grondstoffen en voornamelijk transacties met een hoge waarde.
• Met betrekking tot de kredietperiode geldt factoring voor kortlopende vorderingen die doorgaans binnen 90 dagen vervallen, terwijl verbeurdverklaring betrekking heeft op vorderingen op langere termijn die doorgaans tot vijf jaar duren.
Verder lezen:
