Libië versus Bahrein
Libië en Bahrein hebben de afgelopen tijd in de schijnwerpers gestaan vanwege de burgerlijke onrust in beide Arabische landen. Zowel Libië als Bahrein hebben hun toevlucht genomen tot door de staat geleid geweld om de vreedzame demonstraties van pro-democratische krachten de kop in te drukken. Maar het is Libië dat het doelwit was en de VS en zijn westerse bondgenoten zijn begonnen met luchtaanvallen tegen het regime van kolonel Gaddafi en zijn aanhangers, terwijl ze tegelijkertijd een oogje dichtknijpen voor wat er in Bahrein gebeurt. Het harde optreden tegen demonstranten in Bahrein en Jemen is alleen in woorden bekritiseerd door de Amerikaanse regering, en er wordt geen actie ondernomen of zelfs maar overwogen.
Niemand heeft een idee waarom de VS dubbele normen hanteert voor hetzelfde probleem in de twee Arabische landen. Maar volgens sommige experts is de reden duidelijk. Bahrein is al lang een bondgenoot van de VS en heeft de VS zelfs toegestaan een grote Amerikaanse marinebasis op zijn grondgebied te hebben, terwijl Libië een luidruchtige tegenstander is geweest van het Amerikaanse beleid in de Arabische wereld en altijd lastige vragen heeft gesteld aan de Amerikaanse regering. De lauwe reactie op de demonstraties van pro-democratische aanhangers in Bahrein wordt ook gedeeltelijk beïnvloed door de aanwezigheid van Saudi-Arabië, dat lange tijd een vertrouwde bondgenoot en vriend van de VS is.
Saudi-Arabië hield niet van wat er in Egypte gebeurde. Het was een klap om de soennitische monarch Hosni Mubarak in zijn buurt te verliezen en dus nam Saoedi-Arabië deze keer een ongekende stap door duizenden troepen te sturen om de demonstranten in Bahrein te verpletteren. Sommige mensen waren van mening dat de VS eindelijk hun woorden steunden met acties toen de regering van Obama de demonstranten in Egypte steunde. Obama sprak over universele waarden om de demonstranten te steunen en liet een oude bondgenoot in Hosni Mubarak in de steek, waardoor velen dachten dat de VS ook in het geval van Bahrein een soortgelijk standpunt zouden innemen.
Maar als je in zijn lange geschiedenis zou kijken, zou je ontdekken dat, hoewel de VS democratische waarden in alle delen van de wereld hebben gepredikt, ze openlijk dictators hebben gesteund wanneer hun aanwezigheid haar eigen belangen behaagde. Het komt allemaal neer op zijn belangen en deze belangen zijn aan de oppervlakte gekomen met de opstand in Bahrein. Washington neemt een meer voorzichtige en afgemeten benadering van hetzelfde probleem dat uiteindelijk leidde tot de verwijdering van Hosni Mubarak in Egypte. Het is duidelijk dat de VS land voor land zouden benaderen en hun woorden niet zouden steunen met acties waarbij hun belangen in gevaar worden gebracht.
Ook zijn er groeiende zorgen dat Iran het meeste uit de situatie haalt als de soennitische monarch I Bahrein in Bahrein wordt omvergeworpen. Velen geloven dat de onrust in Bahrein een handwerk is van Iran en Hezbollah en dat het probeert onrust in Bahrein te veroorzaken om de VS onder druk te zetten om actie te ondernemen tegen de demonstranten in Bahrein, zodat het de VS kan projecteren als een vijand van de moslims, vooral de soennieten over de hele wereld.
Na de verwijdering van de heersers in Tunesië en Egypte te hebben gezien, zijn de rest van de Arabische heersers zich bewust van het probleem en tonen ze de neiging om geweld te gebruiken om de demonstranten te verpletteren, en de VS zijn niet bereid een groter risico te nemen en afstand te nemen van hun olie rijke bondgenoten in de Arabische wereld.
