Belangrijkste verschil - Type I versus type II restrictieenzym
Een restrictie-enzym, beter bekend als een restrictie-endonuclease, heeft het vermogen om DNA-moleculen in kleine fragmenten te splitsen. Dit splitsingsproces vindt plaats nabij of op een speciale herkenningsplaats van het DNA-molecuul, een restrictieplaats genaamd. Een herkenningsplaats is typisch samengesteld uit 4-8 basenparen. Afhankelijk van de plaats van splitsing kunnen restrictie-enzymen van vier verschillende typen zijn; Type I, Type II, Type III en Type IV. Naast de plaats van splitsing, worden factoren zoals samenstelling, de vereiste van co-factoren en de toestand van de doelsequentie in aanmerking genomen bij het differentiëren van restrictie-enzymen in vier groepen. Tijdens de splitsing van het DNA-molecuul kan de splitsingsplaats zich ofwel op de restrictieplaats zelf of op een afstand van de restrictieplaats bevinden. Tijdens het proces van splitsing van DNA,de restrictie-enzymen maken twee incisies door elk van de suikerfosfaatruggengraten in de dubbele helix van DNA. Restrictie-enzymen komen vooral voor in Achaea en bacteriën. Ze gebruiken deze enzymen als afweermechanisme tegen de binnenvallende virussen. De restrictie-enzymen splitsen het vreemde (pathogene) DNA, maar niet het eigen DNA. Zijn eigen DNA wordt beschermd door een enzym dat bekend staat als methyltransferase, dat wijzigingen aanbrengt in het gastheer-DNA en splitsing voorkomt. Type I restrictie-enzym bezit een splitsingsplaats die weg is van de herkenningsplaats. Type II restrictie-enzymen splitsen zich binnen de herkenningsplaats zelf of op een kleinere afstand ervan. Dit is het belangrijkste verschil tussen Type I en Type II restrictie-enzym. Restrictie-enzymen komen vooral voor in Achaea en bacteriën. Ze gebruiken deze enzymen als afweermechanisme tegen de binnenvallende virussen. De restrictie-enzymen splitsen het vreemde (pathogene) DNA, maar niet het eigen DNA. Zijn eigen DNA wordt beschermd door een enzym dat bekend staat als methyltransferase, dat wijzigingen aanbrengt in het gastheer-DNA en splitsing voorkomt. Type I restrictie-enzym bezit een splitsingsplaats die weg is van de herkenningsplaats. Type II restrictie-enzymen splitsen zich binnen de herkenningsplaats zelf of op een kleinere afstand ervan. Dit is het belangrijkste verschil tussen Type I en Type II restrictie-enzym. Restrictie-enzymen komen voornamelijk voor in Achaea en bacteriën. Ze gebruiken deze enzymen als afweermechanisme tegen de binnenvallende virussen. De restrictie-enzymen splitsen het vreemde (pathogene) DNA, maar niet het eigen DNA. Zijn eigen DNA wordt beschermd door een enzym dat bekend staat als methyltransferase, dat wijzigingen aanbrengt in het gastheer-DNA en splitsing voorkomt. Type I restrictie-enzym bezit een splitsingsplaats die weg is van de herkenningsplaats. Type II restrictie-enzymen splitsen zich binnen de herkenningsplaats zelf of op een kleinere afstand ervan. Dit is het belangrijkste verschil tussen Type I en Type II restrictie-enzym. Zijn eigen DNA wordt beschermd door een enzym dat bekend staat als methyltransferase, dat wijzigingen aanbrengt in het gastheer-DNA en splitsing voorkomt. Type I restrictie-enzym bezit een splitsingsplaats die weg is van de herkenningsplaats. Type II restrictie-enzymen splitsen zich binnen de herkenningsplaats zelf of op een kleinere afstand ervan. Dit is het belangrijkste verschil tussen Type I en Type II restrictie-enzym. Zijn eigen DNA wordt beschermd door een enzym dat bekend staat als methyltransferase, dat wijzigingen aanbrengt in het gastheer-DNA en splitsing voorkomt. Type I restrictie-enzym bezit een splitsingsplaats die weg is van de herkenningsplaats. Type II restrictie-enzymen splitsen zich binnen de herkenningsplaats zelf of op een kleinere afstand ervan. Dit is het belangrijkste verschil tussen Type I en Type II restrictie-enzym.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat is type I restrictie-enzym
3. Wat is type II restrictie-enzym
4. Overeenkomsten tussen type I en type II restrictie-enzym
5. Vergelijking zij aan zij - Type I versus type II restrictieenzym in tabelvorm
6. Samenvatting
Wat is type I restrictie-enzym?
Type I restrictie-enzymen zijn pentamere eiwitten die zijn samengesteld uit drie multi-subeenheden: restrictiesubeenheid, methyleringssubeenheid en DNA-sequentieherkenningssubeenheid. Deze subeenheden zijn niet identiek. Ze werden aanvankelijk geïdentificeerd in twee verschillende vormen van Escherichia coli. De splitsingsplaats van deze restrictie-enzymen is aanwezig op verschillende willekeurige punten, typisch 1000 basenparen verwijderd van de herkenningsplaats. Deze restrictie-enzymen vereisen ATP, Mg 2+en S-adenosyl-L-methionine voor zijn activering. Type I restrictie-enzymen bezitten zowel methylase- als restrictieactiviteiten. Bacteriën gebruiken restrictie-enzymen als een cellulair verdedigingsmechanisme tegen binnendringende virussen. Restrictie-enzymen splitsen viraal DNA en vernietigen ze. Maar om de splitsing van zijn eigen gastheer-DNA te voorkomen, biedt het type I restrictie-enzym een methyleringsbescherming. Dit modificeert gastheer-DNA en voorkomt splitsing. Hoewel deze restrictie-enzymen biochemisch belangrijk zijn, worden ze niet algemeen gebruikt omdat ze geen discrete restrictiefragmenten of gelbindingspatronen verschaffen.
Wat zijn restrictie-enzymen type II?
Type II restrictie-enzymen bevatten twee identieke subeenheden binnen hun structuur. Homodimeren worden gevormd door restrictie-enzymen type II met de herkenningsplaatsen. De herkenningsplaatsen zijn typisch palindroom en zijn niet verdeeld. Het heeft een lengte van 4-8 basenparen. In tegenstelling tot type I is de splitsingsplaats van het type II restrictie-enzym aanwezig op de herkenningsplaats of dichtbij de herkenningsplaats.
Figuur 02: Restrictie-enzymen type II
Deze restrictie-enzymen zijn biochemisch significant en zijn algemeen commercieel verkrijgbaar. Voor activering heeft het alleen Mg 2+ nodig. Het heeft geen methyleringsactiviteit en vervult alleen de functie van restrictieactiviteit. Deze restrictie-enzymen binden als homodimeren aan de DNA-moleculen en kunnen zowel symmetrische DNA-sequenties als asymmetrische sequenties herkennen.
Wat zijn de overeenkomsten tussen type I en type II restrictie-enzymen?
- Type I en Type II restrictie-enzymen zijn soorten enzymen zijn restrictie-endonucleasen die betrokken zijn bij de splitsing van DNA-moleculen in kleinere fragmenten.
- Beide zijn nuttig in moleculair biologische technieken.
Wat is het verschil tussen type I en type II restrictie-enzym?
Diff Artikel Midden voor Tafel
Type I versus type II restrictie-enzym |
|
| Type I restrictie-enzym is een DNA-restrictie-enzym dat DNA op willekeurige plaatsen ver van zijn herkenningsplaats splitst. | Type II restrictie-enzym is een DNA-restrictie-enzym dat DNA splitst op gedefinieerde posities dichtbij of binnen de herkenningsplaats. |
| Samenstelling | |
| Type I restrictie-enzym is een complex enzym dat is opgebouwd uit drie (03) niet-identieke subeenheden. | Type II restrictie-enzym is een eenvoudig enzym dat is samengesteld uit twee identieke subeenheden. |
| Moleculair gewicht | |
| Type I restrictie-enzym weegt 400.000 dalton. | Type II restrictie-enzym heeft een gewichtsbereik van 20.000 - 100.000 dalton. |
| Volgorde van splitsing | |
| Splitsingssequentie is niet specifiek in het type I restrictie-enzym. | Type II restrictie-enzym heeft een specifieke splitsingssequentie. |
| Plaats van splitsing | |
| De plaats van splitsing is 1000 nucleotiden verwijderd van de herkenningsplaats in type I restrictie-enzymen. | De splitsingsplaats is aanwezig op de herkenningsplaats of op korte afstand van de herkenningsplaats in het type II restrictie-enzym. |
| Cofactoren voor activering | |
| Type I restrictie-enzym vereist ATP, Mg 2+ en S-adenosyl-L-methionine voor zijn activering. | Alleen Mg2 + is vereist om het restrictie-enzym type II te activeren. |
| Methyleringsactiviteit | |
| Het type I-enzym biedt bescherming aan het DNA door methylering. | Geen methyleringsactiviteit in restrictie-enzymen type II. |
| Activiteit van het enzym | |
| Type I restrictie-enzym biedt zowel endonuclease (restrictie) als methyleringsactiviteiten. | Type II restrictie-enzym verschaft alleen restrictieactiviteit. |
| Voorbeelden | |
| EcoK, EcoB | Hind II, EcoRI |
Samenvatting - Type I versus Type II restrictie-enzym
Restrictie-enzymen worden biologische schaar genoemd die DNA-moleculen in kleinere stoffen splitst. Restrictie-enzymen worden gedifferentieerd in 04 verschillende categorieën volgens de locatie van de splitsingsplaats met betrekking tot de herkenningsplaats, aanwezige co-factoren, samenstelling en conditie van de doelsequentie. Voor de activering Type I restrictie-enzymen vereist ATP, Mg 2+, en S-adenosyl-L-methionine. De splitsingsplaats van het type I restrictie-enzym is typisch 1000 basenparen verwijderd van de herkenningsplaats aanwezig en verschaft de methylasebescherming aan DNA. Type II beperkingen enzymen vereisen alleen Mg 2+voor zijn activering. De splitsingsplaats is aanwezig op de herkenningsplaats of dichtbij. Het heeft geen methyleringsactiviteit en is overal in de handel verkrijgbaar. Dit is het verschil tussen type I restrictie-enzym en type II restrictie-enzym.
Download de PDF-versie van Type I versus Type II Restrictie-enzym
U kunt de PDF-versie van dit artikel downloaden en voor offline doeleinden gebruiken volgens de citatienota. Download hier de pdf-versie. Verschil tussen type I en type II restrictie-enzym.
