Belangrijkste verschil - Saprozoïcum versus saprofytische voeding
Bij saprozoïsche voeding worden de voedingsstoffen die aanwezig zijn in de extracellulaire omgeving direct door osmose in het systeem opgenomen, terwijl bij saprofytische voeding het organisme extracellulaire vertering van rottend organisch materiaal uitvoert, waarna de voedingsstoffen worden geabsorbeerd en geassimileerd. Dit is het belangrijkste verschil tussen saprozoïsche en saprofytische voeding.
Verschillende soorten levende organismen hebben verschillende voedingswijzen. Hierdoor verkrijgen ze de benodigde voedingsstoffen om te overleven. Voeding is een belangrijk aspect in de context van levende organismen. Saprozoïcum en saprofytisch zijn twee van dergelijke voedingswijzen die in organismen aanwezig zijn.
INHOUD
1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat is saprozoïsche voeding
3. Wat is saprofytische voeding
4. Overeenkomsten tussen saprozoïsche en saprofytische voeding
5. Vergelijking zij aan zij - Saprozoïsche versus saprofytische voeding in tabelvorm
6. Samenvatting
Wat is saprozoïsche voeding?
Sporozoïsche voeding wordt gedefinieerd als een soort voeding waarbij het dier aan zijn voedingsbehoeften voldoet door de opname van eenvoudige organische materialen en opgeloste zouten die in het omringende medium aanwezig zijn. Vooral protozoa bezitten dit soort voedingswijze. Sommige soorten Protozoa hebben het vermogen om complexe organische verbindingen die in een oplossing aanwezig zijn via het oppervlak van hun lichaam te absorberen onder een speciaal soort osmoseproces. Dit unieke osmoseproces wordt osmotrofie genoemd.
Figuur 01: Saprozoïsche voeding
De basisbehoeften aan voedingsstoffen van organismen die afhankelijk zijn van de saprozoïsche voedingswijze, zijn ammoniumzouten, aminozuren en peptonen. De typische saprozoïsche protozoa omvatten parasitaire Monocystis.
Wat is saprofytische voeding?
Saprofytische voeding wordt gedefinieerd als een voedingswijze die aanwezig is bij dieren die zich voeden met dood en rottend organisch materiaal. Ze verkrijgen voedingsstoffen via deze rottende planten- en dierenmaterie via speciale mechanismen. Aanvankelijk scheiden ze verschillende hydrolytische enzymen af die de extracellulaire vertering vergemakkelijken.
Figuur 02: Saprofytische voeding
De eindproducten van dit verteringsproces worden vervolgens geabsorbeerd en geassimileerd door deze saprofytische organismen. Deze voedingsstoffen worden vervolgens gebruikt voor verschillende metabolische functies. Eiwitten worden afgebroken tot aminozuren, lipiden worden afgebroken tot vetzuren en glycerol, en zetmeelverbindingen worden afgebroken tot eenvoudigere disachariden. De belangrijkste groepen organismen die saprofytische voedingswijze vertonen, zijn schimmels en bacteriën.
Wat zijn de overeenkomsten tussen saprozoïsche en saprofytische voeding?
- Zowel saprozoïsche als saprofytische voeding zijn voedingswijzen.
- Beide voedingsstoffen helpen de organismen om te groeien, te overleven en zich voort te planten.
- Beide leveren essentiële elementen aan de organismen.
- De voedingsbron van zowel saprozoïsche als saprofytische voeding is dood en rottend organisch materiaal.
- In beide worden voedingsstoffen door opname door de organismen opgenomen.
- Beiden voldoen aan de basisbehoefte van de organismen.
Wat is het verschil tussen saprozoïsche en saprofytische voeding?
Diff Artikel Midden voor Tafel
Saprozoïcum versus saprofytische voeding |
|
| Saprozoïsche voeding wordt gedefinieerd als een soort voeding waarbij het dier aan zijn voedingsbehoeften voldoet door de opname van eenvoudige organische materialen en opgeloste zouten die in het omringende medium aanwezig zijn. | Saprofytische voeding wordt gedefinieerd als een voedingswijze die aanwezig is bij dieren die zich voeden met dood en rottend organisch materiaal. |
| Parasitisme | |
| Sommige saprozoïsche organismen vertonen parasitisme. | Saprofyten vertonen geen parasitisme. |
| Voeding Aqcuiring Manier | |
| Saprozoïsche voeding vindt plaats via een speciaal type osmose. | Saprofytische voeding vindt plaats via extracellulaire spijsvertering. |
| Voorbeelden | |
| Bij de meeste protozoa wordt de saprozoïsche voedingswijze getoond. | De meeste bacteriën en schimmels tonen de saprofytische voeding. |
| Wijze van spijsvertering | |
| De opname van voedingsstoffen vindt rechtstreeks plaats uit de externe omgeving die in de oplosbare vorm beschikbaar is in saprozoïsche voeding. | Extracellulaire vertering, afbraak van verbindingen, opname en assimilatie komen voor bij saprofytische voeding. |
| Enzymen betrokken | |
| Er zijn geen enzymen betrokken bij saprozoïsche voeding. | Hydrolytische enzymen voor extracellulaire vertering en enzymen zoals amylase, lipase en protease voor het afbreken van complexe verbindingen zijn betrokken bij saprofytische voeding. |
| Wijze van het verbreken van complexe verbindingen | |
| Verbindingen worden niet afgebroken. In plaats daarvan worden ze direct in de oplosbare vorm opgenomen in saprozoïsche voeding. | Complexe verbindingen worden afgebroken tot eenvoudiger stoffen door enzymatische werking in saprofytische voeding. |
Samenvatting - Saprozoïcum versus saprofytische voeding
Saprozoïcum en saprofytisch zijn twee voedingswijzen die worden uitgevoerd door respectievelijk protozoa en schimmels en bacteriën. De saprozoïsche voedingsmodus verkrijgt voedingsstoffen rechtstreeks uit de externe omgeving. Saprofytische organismen voeren extracellulaire vertering uit van rottend organisch materiaal en de voedingsstoffen worden vervolgens geabsorbeerd. Dit is het verschil tussen saprozoïsche voeding en saprofytische voeding.
