Video: Verschil Tussen Vezelachtige En Bolvormige Eiwitten
2024 Auteur: Mildred Bawerman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-07-30 19:50
Het belangrijkste verschil tussen vezelachtige en bolvormige eiwitten is dat vezelachtige eiwitten lange strengachtige eiwitten zijn die onoplosbaar zijn in water, zwakke zuren en zwakke basen, terwijl bolvormige eiwitten eiwitten zijn met een bolvorm die oplosbaar zijn in water, zuren en basen.
Eiwitten zijn een van de belangrijkste macromoleculen van levende organismen. Ze bevatten een of meer polypeptideketens die zijn opgebouwd uit aminozuren. Het aminozuur is dus de functionele en structurele eenheid van eiwitten. Tijdens de synthese van eiwitten vouwen polypeptideketens zich met elkaar in om specifieke driedimensionale (3D) structuren te vormen. Afhankelijk van de aard van deze driedimensionale structuren zijn er twee soorten eiwitten: globulaire eiwitten en fibreuze eiwitten. Deze twee soorten eiwitten zijn even belangrijk omdat ze veel functies in het lichaam vervullen.
Aanbevolen:
Verschil Tussen Complete En Onvolledige Eiwitten
Het belangrijkste verschil tussen complete en onvolledige eiwitten is dat complete eiwitten voldoende hoeveelheden van alle negen essentiële aminozuren bevatten terwijl ze binnen zijn
Verschil Tussen Koolhydraten En Eiwitten
Het belangrijkste verschil tussen koolhydraten en eiwitten is dat monosacchariden of eenvoudige suikers de monomeren van koolhydraten zijn, terwijl aminozuren de
Verschil Tussen Integrale Eiwitten En Perifere Eiwitten
Integrale eiwitten versus perifere eiwitten - Eiwitten worden beschouwd als macromoleculen die bestaan uit een of meer polypeptideketens. Het polypeptide
Verschil Tussen Dierlijke En Plantaardige Eiwitten
Animal vs Plant Protein - Het is een bekend feit dat dieren geweldige bronnen van proteïne zijn voor consumptie en planten uitstekende bakermat van vitamine zijn
Verschil Tussen Transmembraan En Perifere Eiwitten
Belangrijkste verschil - transmembraan versus perifere eiwitten Het vloeibare mozaïekmodel dat in 1972 werd ontdekt door Singer en Nicolson verklaart de structuur van