Statische versus dynamische elektriciteit
We weten allemaal van elektriciteit zoals we het zien functioneren in de vorm van lampen, ventilatoren, AC's, koelkasten en vele andere apparaten. Het is een soort energie die apparaten kan laten werken. We kunnen elektriciteit niet zien, maar het effect ervan wordt gezien, gehoord, geroken en kan zelfs worden aangeraakt (alsof we een schok krijgen). Het fenomeen elektriciteit kan gemakkelijk worden verklaard door middel van elektronentheorie. Er zijn in principe twee soorten elektriciteit, de dynamische elektriciteit en statische elektriciteit. Er zijn veel verschillen in deze twee soorten elektriciteit waarover in dit artikel zal worden gesproken.
Alle materie bestaat uit atomen met een gelijk aantal neutronen en protonen in hun kern en elektronen die buiten de kern in banen draaien. Onder normale omstandigheden balanceren protonen (positieve ladingen) elektronen (negatieve ladingen) omdat ze gelijk zijn in aantal. Sommige atomen zijn echter in staat elektronen aan te trekken, terwijl andere in staat zijn om hun elektronen te verliezen. Dit staat bekend als elektronenstroom. Elektronen in buitenste banen van atomen zijn los (worden minder sterk aangetrokken door protonen in de kern) en worden als zodanig vrije elektronen genoemd. Deze elektronen kunnen worden bevrijd van de atomen en een gestage stroom van deze elektronen vormt een elektrische stroom. Op basis van hun vermogen om elektronen te verliezen of te winnen, worden stoffen geclassificeerd als geleiders, isolatoren en halfgeleiders. Terwijl metalen geleiders zijn, zijn glas, hout, rubber enz. Isolatoren.
Statische elektriciteit is een fenomeen van isolatoren. Wanneer twee isolatoren zoals een rubberen ballon en een plastic weegschaal tegen elkaar worden gewreven, worden beide elektrisch geladen. Terwijl de een wat elektronen verliest, krijgt de ander wat elektronen. Dit wordt gezien als de ballon die zich aan een muur kan hechten, terwijl de schaal de mogelijkheid krijgt om kleine stukjes papier aan te trekken. De stof die elektronen verliest, wordt positief geladen en de stof die elektronen wint, wordt negatief geladen. Deze ladingen zijn stationair en blijven op het oppervlak van de stof. Omdat er geen elektronenstroom is, wordt dit statische elektriciteit genoemd.
Aan de andere kant, wanneer elektronen worden bevrijd van een stof en gedwongen worden om in een materiaal te stromen, produceert het dynamische elektriciteit en is het soort dat we kennen. Als elektronen in één richting stromen, wordt de geproduceerde stroom gelijkstroom (DC) genoemd (bijvoorbeeld de stroom die wordt geproduceerd in de batterij van uw auto). Als elektronen continu van richting veranderen van positief naar negatief, wordt de geproduceerde elektriciteit wisselstroom (AC) genoemd. Dit is het soort elektriciteit dat aan onze huizen wordt geleverd en waar al onze apparaten mee werken.
In het kort:
Statische elektriciteit versus dynamische elektriciteit
• Stroom van elektronen in een materiaal wordt elektriciteit genoemd
• In het geval van statische elektriciteit is er geen stroom van elektronen en dit is het resultaat van alleen een onbalans van positieve en negatieve ladingen. De elektronen blijven stationair en bewegen niet.
• In het geval van dynamische elektriciteit kan de elektronenstroom in één richting zijn (gelijkstroom) of herhaaldelijk van richting veranderen (wisselstroom).
