Tarief versus quotum
We horen maar af en toe woorden als tarieven en importquota in het nieuws. De woorden zijn belangrijk voor fabrikanten in een land, omdat deze maatregelen hen helpen zich te vestigen en zich te beschermen tegen buitenlandse producten die mogelijk goedkoper of van betere kwaliteit zijn. Omdat deze financiële instrumenten door de overheid worden gebruikt om binnenlandse fabrikanten te ontlasten, denken veel mensen dat tarieven en quota hetzelfde zijn. Ondanks dat ze hetzelfde doel dienen, verschillen de twee op hun manier die in dit artikel zal worden benadrukt.
Tarief
Tarieven zijn belastingen die op geïmporteerde goederen worden geheven, om importeurs ervan te weerhouden deze in grote aantallen in te voeren en om binnenlandse producenten te ontlasten en hen te behoeden voor concurrentie die mogelijk ten gunste van geïmporteerde goederen neigt. Als de kosten van geïmporteerd staal in een land bijvoorbeeld lager zijn dan dat geproduceerd door staalfabrikanten in het land, kan de overheid tarieven gebruiken om belastingen op geïmporteerd staal te heffen om het op pari of zelfs duurder te maken dan in eigen land gemaakt staal. De maatregel is protectionistisch van aard en biedt geen gelijk speelveld voor geïmporteerd staal. De stap kan echter soms nodig zijn om binnenlandse staalfabrikanten aan te moedigen. Dit is de reden waarom belastingen die worden geheven op geïmporteerde goederen specifiek gedurende een bepaalde periode worden bewaard,om binnenlandse producenten in staat te stellen zich te ontwikkelen en klaar te worden voor concurrentie van buitenlandse staalproducenten.
Tarieven helpen een regering financieel door inkomsten te genereren via belastingen. Als je het geld dat voor een overheid wordt gegenereerd via tarieven op verschillende productcategorieën bij elkaar optelt, lijkt het erop dat tarieven een belangrijke rol spelen bij het genereren van inkomsten voor elke overheid.
Quota
Als binnenlandse producenten nog steeds de hitte voelen ondanks het feit dat ze een tarief hebben opgelegd aan een geïmporteerd product, heeft de regering van een land een ander wapen in petto in termen van quota, ook wel importquota genoemd. Het kan een importquotum van het product verslaan, wat de hoeveelheid inhoudt die het land kan binnenkomen hoewel de invoer voor een bepaalde periode beperkt is. Zo kunnen geïmporteerde goederen, ondanks dat ze goedkoper zijn dan binnenlandse producten, niet zo'n grote impact hebben dan wanneer ze vrij in het land worden geïmporteerd. Quota kan worden gebruikt in combinatie met een tarief, of het kan alleen worden gebruikt om de hoeveelheid van een product uit het buitenland dat de binnenlandse markten binnenkomt te beperken. Er wordt aangenomen dat quota de corruptie vergroten, aangezien sommige importeurs geneigd zijn overheidsfunctionarissen om te kopen om hun bedrijf toe te staan de goederen te importeren, terwijl ze anderen niet toestaan. Quota leiden ook tot smokkel, wat de binnenlandse economie verder schaadt. Als de overheid gelooft dat geïmporteerde whisky binnenlandse producenten schaadt, kan ze importquota opleggen, maar mensen die gewend zijn aan geïmporteerde whisky van hoge kwaliteit hunkeren ernaar, waardoor het winstgevend wordt voor smokkelaars.
Wat is het verschil tussen tarief en quotum?
• Hoewel zowel tarieven als quota een restrictief handelsbeleid zijn dat bedoeld is om binnenlandse producenten te beschermen, verschillen ze in hun manier van doen.
• Tarieven zijn belastingen en genereren inkomsten voor een overheid, terwijl quota een beperking zijn op de fysieke hoeveelheid van een product.
• Tarief is een belasting, terwijl quota een beperking oplegt aan de hoeveelheid die wordt ingevoerd.
• Tarief is van toepassing op alle importeurs, terwijl quota sommigen pijn doen, terwijl andere importeurs worden toegestaan, wat leidt tot corruptie en smokkel.
