Hodgkin versus non-Hodgkin lymfoom
Hodgkin en non-Hodgkin zijn twee belangrijke subtypes van lymfocytkanker. Er zijn veel verschillen tussen de twee aandoeningen, terwijl sommige gepresenteerde kenmerken, onderzoeken en algemene behandelingsprincipes hetzelfde zijn voor zowel Hodgkin- als non-Hodgkin-lymfomen. Dit artikel beschrijft de klinische kenmerken, symptomen, oorzaken, onderzoek en diagnose, behandelmethoden en prognose van Hodgkin en non-Hodgkin lymfoom en schetst de verschillen tussen beide.
Hodgkin lymfoom
Hodgkin-lymfoom is een type kwaadaardige proliferatie van lymfocyten. Dit komt twee keer zo vaak voor bij vrouwen als bij mannen. Zowel jonge volwassenen als oudere personen kunnen Hodgkin-lymfoom krijgen omdat er twee piekleeftijden zijn. Er zijn vijf soorten Hodgkin-lymfoom. Het zijn klassiek Hodgkin-lymfoom, nodulair scleroserend, gemengde cellulariteit, lymfocytrijke en lymfocytarme Hodgkin-lymfomen. De meest voorkomende klacht van deze lymfomen is vergroting van de lymfeklieren. 25% van de patiënten klaagt ook over lethargie, koorts, nachtelijk zweten en gewichtsverlies. Alcohol kan pijn veroorzaken bij Hodgkin-patiënten. Koorts is kenmerkend maar zeldzaam. Het wordt Pel-Ebstein-koorts genoemd en het wisselt tussen koorts en lange periodes van normale / lage temperaturen.
Bij het onderzoek van de lymfeklierlocatie moeten de grootte, consistentie, mobiliteit en gevoeligheid worden beoordeeld. Onderzoeken omvatten lymfeklierbiopsie, volledig bloedbeeld, ESR, lever- en nierfunctietesten, CT, MRI, thoraxfoto. Bloedarmoede en verhoogde ESR duiden op een slechte prognose. Hodgkinlymfoom wordt opgevoerd met de Ann Arbor-methode die goed correleert met de prognose.
Fase 1 - Beperkt tot een enkele lymfeklierregio
Fase 2 - Betrokkenheid van twee of meer lymfeklierregio's aan dezelfde kant van het diafragma
Fase 3 - Betrokkenheid van knooppunten aan beide zijden van het diafragma
Fase 4 - Verspreid voorbij de knooppunten
Radiotherapie is de voorkeursbehandeling voor stadium 1 en 2. Chemotherapie met ABVD-regime (Adriamycine, bleomycine, vinblastine, dacarbazine) is de voorkeursbehandeling voor stadium 2a of hoger. De behandeling zelf kan hypothyreoïdie, longfibrose, misselijkheid, alopecia en subfertiliteit bij mannen veroorzaken. Het overlevingspercentage in% jaar is meer dan 90% bij de overheersende ziekte van 1A-lymfocyten en minder dan 40% bij de 4A-lymfocytdepletie.
Non-Hodgkin lymfoom
Non-Hodgkin-lymfoom is een diverse groep aandoeningen die geen Reed Sternberg-cellen bevatten. De meeste zijn B-cellymfomen. Niet alle gebieden zijn gecentreerd rond de lymfeklieren. Extra nodale lymfomen bevinden zich op mucosa-geassocieerd lymfoïde weefsel. EBV, HIV en andere oorzaken van immuungecompromitteerd zijn de incidentie van non-Hodgkin-lymfomen. Non-Hodgkin-lymfomen zijn meestal asymptomatisch, maar kunnen gepaard gaan met vergroting van de lymfeklieren en symptomen van huid, botten, darmen, zenuwstelsel en longen. Stadiëring is vergelijkbaar voor Hodgkin, maar minder belangrijk omdat de meeste bij de presentatie een wijdverspreide ziekte hebben.
De onderzoeken zijn dezelfde als die voor de ziekte van Hodgkin. De prognose is slechter als de patiënt ouder is, symptomatisch is, met lymfeklieren groter dan 10 cm of anemisch is bij presentatie. Laaggradige symptoomloze ziekte behoeft mogelijk geen behandeling. Chloorambucil, purine-analogen, radiotherapie zijn buitengewoon effectief.
Wat is het verschil tussen Hodgkin en non-Hodgkin lymfoom?
• Bij de ziekte van Hodgkin is er sprake van de Reed Sternberg-cel, terwijl dat bij de ziekte van non-Hodgkin niet voorkomt.
• De ziekte van Hodgkin presenteert zich met lymfkliervergroting als het primaire kenmerk, terwijl de ziekte van non-Hodgkin meestal asymptomatisch is.
• Hodgkin presenteert zich vroeg en heeft een betere prognose, terwijl Non-Hodgkin zich laat presenteert met een wijdverbreide ziekte.
• ABVD-regime wordt vaak gebruikt om de ziekte van Hodgkin te behandelen, terwijl het niet wordt gebruikt voor de ziekte van non-Hodgkin.
• Stadiëring is nodig om te prognosticeren bij de ziekte van Hodgkin, terwijl stadiëring bijna altijd niet nodig is vanwege de wijdverspreide ziekte bij presentatie.
Reas meer:
1. Verschil tussen leukemie en lymfoom
2. Verschil tussen T-lymfocyten en B-lymfocyten
3. Verschil tussen carcinoom en melanoom
4. Verschil tussen leukemie en myeloom
5. Verschil tussen acute en chronische leukemie
