Het belangrijkste verschil tussen anatomische en fysiologische dode ruimte is dat de anatomische dode ruimte verwijst naar het luchtvolume dat de geleidende zone van de ademhaling, bestaande uit de neus, luchtpijp en bronchiën, vult zonder de gasuitwisselingsgebieden van de long te penetreren. Ondertussen verwijst de fysiologische dode ruimte naar de anatomische dode ruimte samen met het deel van de lucht dat gasuitwisselingsgebieden van de long bereikt, maar neemt niet deel aan gasuitwisseling (alveolaire dode ruimte).
Long dode ruimte is het volume geventileerde lucht dat geen gasuitwisseling ondergaat. Dode ruimte is dus een deel van elk getijdenvolume dat niet deelneemt aan gasuitwisseling. Er zijn twee manieren om dode ruimte in de longen te beschrijven. Het zijn anatomische dode ruimte en fysiologische dode ruimte. Anatomische dode ruimte beschrijft het luchtvolume dat de gasuitwisselingsgebieden van de long niet binnendringt, terwijl fysiologische dode ruimte de anatomische dode ruimte beschrijft plus het volume lucht dat gasuitwisselingsgebieden binnendringt maar geen gasuitwisseling ondergaat.
Bij een gezond individu zijn beide waarden ongeveer gelijk. Maar onder een ziektetoestand kan de fysiologische dode ruimte aanzienlijk groter zijn dan de anatomische dode ruimte. Daarom is fysiologische dode ruimte, in vergelijking met anatomische dode ruimte, klinisch significant.
