Verschil Tussen Bronsted Lowry En Arrhenius

2024 Auteur: Mildred Bawerman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 08:40

Bronsted Lowry tegen Arrhenius

Zuren en basen zijn twee belangrijke concepten in de chemie. Ze hebben tegenstrijdige eigenschappen. Normaal gesproken identificeren we een zuur als een protondonor. Zuren hebben een zure smaak. Limoensap, azijn zijn twee zuren die we bij ons thuis tegenkomen. Ze reageren met basen produceren water, en zij ook reageren met metalen vorm H ₂; verhoog dus de snelheid van metaalcorrosie. Zuren kunnen worden onderverdeeld in twee, op basis van hun vermogen om te dissociëren en protonen te produceren. Sterke zuren zoals HCl, HNO ₃ worden volledig geïoniseerd in een oplossing om protonen te geven. Zwakke zuren zoals CH ₃ COOH dissociëren gedeeltelijk en geven minder hoeveelheden protonen. K _eenis de zuur-dissociatieconstante. Het geeft een indicatie van het vermogen om een proton van een zwak zuur te verliezen. Om te controleren of een stof een zuur is of niet, kunnen we verschillende indicatoren gebruiken, zoals lakmoespapier of pH-papier. Op de pH-schaal worden 1-6 zuren weergegeven. Een zuur met pH 1 zou erg sterk zijn en naarmate de pH-waarde stijgt, neemt de zuurgraad af. Bovendien veranderen zuren blauwe lakmoes in rood.

Basen hebben een glad, zeepachtig gevoel en een bittere smaak. Ze reageren gemakkelijk met zuren die water- en zoutmoleculen produceren. Bijtende soda, ammoniak en zuiveringszout zijn enkele van de meest voorkomende basen die we vaak tegenkomen. Basen kunnen in twee worden onderverdeeld, op basis van hun vermogen om te dissociëren en hydroxide-ionen te produceren. Sterke basen zoals NaOH en KOH worden volledig geïoniseerd in een oplossing om ionen te geven. Zwakke basen zoals NH ₃ zijn gedeeltelijk gedissocieerd en geven minder hoeveelheden hydroxide-ionen. K _b is de basis dissociatieconstante. Het geeft een indicatie van het vermogen om hydroxide-ionen van een zwakke base te verliezen. Zuren met een hogere pK _awaarde (meer dan 13) zijn zwakke zuren, maar hun geconjugeerde basen worden als sterke basen beschouwd. Om te controleren of een stof een basis is of niet, kunnen we verschillende indicatoren gebruiken, zoals lakmoespapier of pH-papier. Basen vertonen een pH-waarde hoger dan 7, en het kleurt van rode lakmoes naar blauw.

Naast de bovenstaande kenmerken kunnen we zuren en basen identificeren op basis van enkele andere kenmerken. Zuren en basen worden op verschillende manieren gedefinieerd door verschillende wetenschappers zoals Bronsted, Lewis en Arrhenius.

Bronsted Lowry

Bronsted definieert een base als een stof die een proton kan accepteren en zuur als een stof die een proton kan afgeven. Bronsted bracht deze theorie in 1923 naar voren. Tegelijkertijd presenteerde Thomas Lowry onafhankelijk dezelfde theorie. Daarom staat deze definitie bekend als Bronsted-Lowry-definitie.

Arrhenius

Svante Arrhenius, een Zweedse wetenschapper, stelde eind 1800 zijn theorie over zuren en basen voor. Volgens de definitie van Arrhenius moet een verbinding een hydroxide-anion hebben en het vermogen om het als een hydroxide-ion te doneren om een base te zijn. En een verbinding moet waterstof hebben en het vermogen om het als proton te doneren om een zuur te zijn. Dus HCl is een Arrhenius-zuur en NaOH is een Arrhenius-base. Deze theorie helpt om de vorming van water tijdens een zuur-base neutralisatiereactie te verklaren.

Wat is het verschil tussen Bronsted Lowry en Arrhenius?

• Volgens de Bronsted-Lowry-theorie is een base een protonenacceptor. Volgens de Arrhenius-theorie is een base een hydroxide-ionendonor.

• De Arrhenius-theorie verklaart niet waarom sommige stoffen zoals natriumbicarbonaat als basen kunnen werken. Maar de theorie van Bronsted Lowry kan dit verklaren.