Adenoïden versus amandelen
Amandelen zijn lymfoïde weefsel. Rond de keel zit een ring van dergelijk weefsel. Ze worden de tonsillaire ring van de Waldeyer genoemd. Het omvat twee amandelen aan de achterkant van de keel (faryngeale amandelen), twee amandelen aan weerszijden van de wortel van de tong (linguale amandelen), twee amandelen aan weerszijden van de oropharynx achter de huig (palatinale amandelen) en twee amandelen op het dak van de keelholte (tuba-amandelen). Vergrote faryngeale amandelen worden adenoïden genoemd, terwijl de twee palatine amandelen amandelen worden genoemd. Dit artikel zal in detail over beide soorten amandelen en de verschillen daartussen ingaan, waarbij hun klinische kenmerken, symptomen, oorzaken, onderzoek, prognose en het verloop van de behandeling die ze nodig hebben worden belicht.
Amandelen
Mensen noemen de twee palatine amandelen meestal amandelen. Tonsillitis is meestal de ontsteking van de twee palatinale amandelen. Het presenteert zich als nasale spraak, keelpijn, pijnlijk slikken, vergrote lymfeknoop net onder de hoek van de kaak. Bij onderzoek zijn rode, gezwollen palatinale amandelen zichtbaar. Er kan pusvorming zijn. Indien onbehandeld, kan het leiden tot een peri-tonsillair abces als gevolg van verspreiding van de infectie in het diepe weefsel rond de palatinale amandelen. Wanneer palatinale amandelen ontstoken en vergroot zijn, belemmeren ze de luchtwegen niet, maar bij kinderen, omdat de buis van Eustachius meer horizontaal is, kunnen middenoorontstekingen gepaard gaan met tonsillitis.
Vaak is tonsillitis viraal, maar het kan ook bacterieel zijn. Adenovirus, streptococcus, staphylococcus, heamophilus en bekende boosdoeners. Het drinken van warm water, inademing van stoom en antibiotica kan tonsillitis effectief genezen. Het kan terugkeren. Wanneer cellulair puin zich ophoopt in een tonsillaire crypte, vormt zich een kleine steen. Dit heet een tonsilloliet. Dit presenteert zich als tonsillitis, slechte adem of tonsillair abces. Deze stenen bevatten voornamelijk calciumzouten. Deze kunnen op kantoor onder direct zicht worden verwijderd.
Adenoïden
Mensen noemen faryngeale amandelen meestal adenoïden. Deze bevinden zich aan de achterwand van de keel waar de neus de keel ontmoet. Bij kinderen zijn deze prominenter aanwezig als twee heuvels van zacht weefsel net posterieur en superieur aan de huig. De adenoïden zijn opgebouwd uit lymfoïde weefsel. Het bevat geen crypten zoals andere tonsillaire weefsels. Het is bekleed met een pseudo-gestratificeerd kolomepitheel. Adenoïden kunnen zo groot worden dat ze de luchtstroom door de achterkant van de neus volledig blokkeren. Zelfs als ze de luchtweg niet volledig blokkeren, is er een grote inspanning nodig om door de neus te ademen. Vergrote adenoïden beïnvloeden de spraak door de luchtstroom en resonantie van de stem te beperken, zoals in sinussen. Wanneer adenoïden worden vergroot, veroorzaken ze typische gelaatstrekken. Langwerpig gezicht, opgeheven neusgaten, korte bovenlip,hoog gebogen gehemelte en mondademhaling zijn kenmerkend voor adenoïde gezichten.
Adenoïden kunnen geïnfecteerd raken door dezelfde organismen die andere amandelen infecteren. Wanneer ze geïnfecteerd raken, raken ze ontstoken, produceren ze overmatig slijm en blokkeren ze de luchtstroom. Meestal groeien kinderen uit adenoïden, maar lastige, frequente infecties worden behandeld en voorkomen door adenoïden te verwijderen. Antibiotica, stoominhalatie en warm water drinken helpen veel.
Wat is het verschil tussen Adenoïden en Amandelen?
• "Amandelen" verwijst gewoonlijk naar vergrote palatinale amandelen, terwijl adenoïden vergrote keelamandelen zijn.
• Amandelen presenteren zich als keelpijn, terwijl adenoïden zich presenteren als veranderde spraak.
• Amandelen blokkeren de luchtstroom door neusholtes niet, terwijl adenoïden dat wel doen.
• Amandelen kunnen alleen met antibiotica worden behandeld, maar adenoïden moeten worden verwijderd om een frequente infectie te stoppen.
